zaterdag 18 mei 2019
St-Jean-Pied-de Port
dag 105 / do. 2 mei
We ontbijten met restjes uit onze voorraad : half stokbrood, kleine matzes, koffie en thee, jam en nutella en de jus de pommes van de eigenaar. Biologisch en zelf gemaakt. Echt lekker!
We denken brood in het dorp te kunnen kopen, maar ze hebben geen vers brood, wel grote chocolade croissants. De echte bakker zit 4 km verderop.
In Ostabat komen verschillende pelgrimsroute's bij elkaar en er zijn dan ook meerdere pelgrims-huizen. Dat is te merken. Als we het dorp uitlopen, komt er een grote groep mensen uit een boerderij te voorschijn. Ze hebben allemaal kleine rugzakjes op, want hun koffers worden met busjes vervoerd! Lysan loopt een stukje op met Stephanie uit Florida. Haar man is piloot en zelf werkt ze met Mexicaanse en Venezolaanse vluchtelingen.
Het is leuk om even te praten. Later lopen we weer elk onze eigen camino.
Ergens onderweg staat een piepklein oud gebouw met pelgrimstekens en een heel verhaal in het Frans erop. L loopt naar binnen in de hoop er een toilet te vinden. Binnen staan 2 stapelbedden met blauwplastic omhulde matrassen en een eettafel met stoelen. Geen elektriciteit, geen wc en tegen de buitenwand een waterkraan. Het meest basic pelgrims-herbergje ooit! Plassen doe je maar in de bosjes. Dat doet L dan ook, maar dan iets verderop. Nog best lastig met al die pelgrims!
Na ongeveer 8 km komen we bij een biologische boerderij, waar we tegen een donativo koffie, thee, yoghurt, cake, enz. kunnen krijgen. Er zijn stoelen op een overdekte waranda. Het is koud, maar we zitten uit de wind!
Er zijn ook ecologisch verantwoorde toiletten, zonder licht of water, maar met zaagsel om een en ander mee te bedekken. Om jonge fruitboompjes, die bij de boerderij staan, is bij de voet een schapenvacht gewikkeld, om ze warm te houden. Het ziet er heel apart uit.
Het wordt steeds kouder door de ijzige wind. We lopen de hele dag met handschoenen aan en iets op ons hoofd.
Wanda loopt ver vooruit. Een jonge man die uit een zijweggetje komt, vraagt de weg naar Orrison.(De andere kant op dus). L neemt nog wat foto's van de prachtige bloemen in de berm en is dan opeens de pelgrimsroute kwijt. Ze loopt een stukje langs de grote weg naar SJdP. Lysan probeert Wanda te bellen, maar ze verstaan elkaar niet goed vanwege de herrie van het verkeer. Al snel komt er een weggetje naar links, waardoor L weer op de goede route loopt. Nog 1 flinke heuvel over en ze komt in het dorp waar ze denkt dat W op haar wacht, maar die had alleen gezegd dat ze daar was op het moment dat L belde. Afijn 3,5 km later, in St. Jean-le-Vieux wacht Wanda op Lysan.
Omdat we bang waren dat er geen overnachtingsplek meer vrij zal zijn in SJdP, hadden we afgesproken, hier te overnachten. Er zijn hier inderdaad nog kamers vrij in hotels en Chambre d'hôtes, maar de kamers zijn duur en het is nog vroeg. We willen toch proberen iets in St-Jean-Pied-de-Port te vinden. Na een glas tonic/kop thee lopen we door.
We komen al gauw bij de stadspoort en vragen bij de eerste herberg, een van de velen, of er nog 2 bedden vrij zijn. Die zijn er en we kunnen zelfs kiezen voor een 2-persoons kamer met eigen douche en toilet. Een bed op de zaal kost 10,- euro en in de privékamer 15,-p.p. Dat laatste doen we. We krijgen de sleutel van een ruime kamer met 2 losse bedden en we gaan lekker douchen en ons wasje doen. De vrijwilligster in de herberg belt voor ons met Orrison: alles vol! Jammer, want de hele berg over is 26 km, vooral stijgen en Orrison ligt op 8 km hiervandaan. Dat zou betekenen dat we dan overmorgen nog maar 18 km hoeven te lopen tot Roncevalles. In Hunto lukt het wel. Dat ligt 5 km van SJdP. Nou ja, het scheelt in ieder geval wat!
Als we uitgerust zijn gaan om ongeveer half 7 het stadje in om wat rond te kijken en te bedenken waar we wat gaan eten. We eten allebei canard (eend). Wanda op haar pizza en Lysan met Franse frietjes en salade met daarbij een half litertje wijn.
We zwaaien nog even naar Pierit, die in hetzelfde restaurant met 3 vrouwen aan tafel zit te eten, dan gaan we terug naar de herberg en naar bed.
Lysan slaapt bijna direct in, maar Wanda ligt nog een tijd wakker.
We ontbijten met restjes uit onze voorraad : half stokbrood, kleine matzes, koffie en thee, jam en nutella en de jus de pommes van de eigenaar. Biologisch en zelf gemaakt. Echt lekker!
We denken brood in het dorp te kunnen kopen, maar ze hebben geen vers brood, wel grote chocolade croissants. De echte bakker zit 4 km verderop.
In Ostabat komen verschillende pelgrimsroute's bij elkaar en er zijn dan ook meerdere pelgrims-huizen. Dat is te merken. Als we het dorp uitlopen, komt er een grote groep mensen uit een boerderij te voorschijn. Ze hebben allemaal kleine rugzakjes op, want hun koffers worden met busjes vervoerd! Lysan loopt een stukje op met Stephanie uit Florida. Haar man is piloot en zelf werkt ze met Mexicaanse en Venezolaanse vluchtelingen.
Het is leuk om even te praten. Later lopen we weer elk onze eigen camino.
Ergens onderweg staat een piepklein oud gebouw met pelgrimstekens en een heel verhaal in het Frans erop. L loopt naar binnen in de hoop er een toilet te vinden. Binnen staan 2 stapelbedden met blauwplastic omhulde matrassen en een eettafel met stoelen. Geen elektriciteit, geen wc en tegen de buitenwand een waterkraan. Het meest basic pelgrims-herbergje ooit! Plassen doe je maar in de bosjes. Dat doet L dan ook, maar dan iets verderop. Nog best lastig met al die pelgrims!
Na ongeveer 8 km komen we bij een biologische boerderij, waar we tegen een donativo koffie, thee, yoghurt, cake, enz. kunnen krijgen. Er zijn stoelen op een overdekte waranda. Het is koud, maar we zitten uit de wind!
Er zijn ook ecologisch verantwoorde toiletten, zonder licht of water, maar met zaagsel om een en ander mee te bedekken. Om jonge fruitboompjes, die bij de boerderij staan, is bij de voet een schapenvacht gewikkeld, om ze warm te houden. Het ziet er heel apart uit.
Het wordt steeds kouder door de ijzige wind. We lopen de hele dag met handschoenen aan en iets op ons hoofd.
Wanda loopt ver vooruit. Een jonge man die uit een zijweggetje komt, vraagt de weg naar Orrison.(De andere kant op dus). L neemt nog wat foto's van de prachtige bloemen in de berm en is dan opeens de pelgrimsroute kwijt. Ze loopt een stukje langs de grote weg naar SJdP. Lysan probeert Wanda te bellen, maar ze verstaan elkaar niet goed vanwege de herrie van het verkeer. Al snel komt er een weggetje naar links, waardoor L weer op de goede route loopt. Nog 1 flinke heuvel over en ze komt in het dorp waar ze denkt dat W op haar wacht, maar die had alleen gezegd dat ze daar was op het moment dat L belde. Afijn 3,5 km later, in St. Jean-le-Vieux wacht Wanda op Lysan.
Omdat we bang waren dat er geen overnachtingsplek meer vrij zal zijn in SJdP, hadden we afgesproken, hier te overnachten. Er zijn hier inderdaad nog kamers vrij in hotels en Chambre d'hôtes, maar de kamers zijn duur en het is nog vroeg. We willen toch proberen iets in St-Jean-Pied-de-Port te vinden. Na een glas tonic/kop thee lopen we door.
We komen al gauw bij de stadspoort en vragen bij de eerste herberg, een van de velen, of er nog 2 bedden vrij zijn. Die zijn er en we kunnen zelfs kiezen voor een 2-persoons kamer met eigen douche en toilet. Een bed op de zaal kost 10,- euro en in de privékamer 15,-p.p. Dat laatste doen we. We krijgen de sleutel van een ruime kamer met 2 losse bedden en we gaan lekker douchen en ons wasje doen. De vrijwilligster in de herberg belt voor ons met Orrison: alles vol! Jammer, want de hele berg over is 26 km, vooral stijgen en Orrison ligt op 8 km hiervandaan. Dat zou betekenen dat we dan overmorgen nog maar 18 km hoeven te lopen tot Roncevalles. In Hunto lukt het wel. Dat ligt 5 km van SJdP. Nou ja, het scheelt in ieder geval wat!
Als we uitgerust zijn gaan om ongeveer half 7 het stadje in om wat rond te kijken en te bedenken waar we wat gaan eten. We eten allebei canard (eend). Wanda op haar pizza en Lysan met Franse frietjes en salade met daarbij een half litertje wijn.
We zwaaien nog even naar Pierit, die in hetzelfde restaurant met 3 vrouwen aan tafel zit te eten, dan gaan we terug naar de herberg en naar bed.
Lysan slaapt bijna direct in, maar Wanda ligt nog een tijd wakker.
vrijdag 17 mei 2019
Ostabat
dag 104 / wo. 1 mei
We hebben allebei heerlijk geslapen.
Onze was is droog en Pascal heeft voor een prima ontbijt gezorgd.
Het ei en de yoghurt nemen we mee voor onderweg.
Het is vandaag de dag van de arbeid en volgens Pascal krijgen alle Franse vrouwen vandaag Lelietjes-van-Dalen . We zien daar later inderdaad div. vrouwen mee lopen. Hij plukt er een paar voor ons om aan onze rugzak vast te maken. We ruiken ze de hele dag!
Het is nog fris, maar de lucht is helder blauw en het wordt al snel warm.
De vogels zingen, de krekels tsjirpen en wij bedwingen 3 flink steile bergen. Er komt geen eind aan. Iedere keer dat je denkt bijna boven te zijn, moet je toch weer verder omhoog.
Lysan krijgt last van ademnood en haar hart bonkt in haar keel, maar ze houdt vol!
Ergens hoog op een berg staat een piepklein kapelletje.Veel Fransen, ook met kleine kinderen, hebben hun auto onder aan de helling gezet, lopen daarheen en gaan dan weer terug.
Wij moeten verder.
Terwijl we in de wegberm lunchen, komt er een Franse pelgrim, Pierit, langs. Hij loopt vanuit Bretagne en slaapt vannacht in Ostabat. Wij hebben nog geen slaapplaats, maar hij regelt dat even voor ons, in hetzelfde huis waar hij slaapt.
Hij heeft een kamer met tweepersoonsbed en wij met 2 losse bedden.
De huisbaas komt onder het eten zijn geld innen, maar heeft geen tampon (stempel) voor in onze pelgrimspas.
Pierit loopt terug naar het dorp om daar te eten en neemt onze passen mee. Bij de bar in het dorp hebben ze wel stempels.
We gaan pas naar bed als hij terug is. Hij meldt nog even dat het erg druk is in St.-Jean-P-de-P en Roncevalles en dat het dus moeilijk voor ons zal worden om een overnachtingsplek te vinden.
We hebben allebei heerlijk geslapen.
Onze was is droog en Pascal heeft voor een prima ontbijt gezorgd.
Het ei en de yoghurt nemen we mee voor onderweg.
Het is vandaag de dag van de arbeid en volgens Pascal krijgen alle Franse vrouwen vandaag Lelietjes-van-Dalen . We zien daar later inderdaad div. vrouwen mee lopen. Hij plukt er een paar voor ons om aan onze rugzak vast te maken. We ruiken ze de hele dag!
Het is nog fris, maar de lucht is helder blauw en het wordt al snel warm.
De vogels zingen, de krekels tsjirpen en wij bedwingen 3 flink steile bergen. Er komt geen eind aan. Iedere keer dat je denkt bijna boven te zijn, moet je toch weer verder omhoog.
Lysan krijgt last van ademnood en haar hart bonkt in haar keel, maar ze houdt vol!
Ergens hoog op een berg staat een piepklein kapelletje.Veel Fransen, ook met kleine kinderen, hebben hun auto onder aan de helling gezet, lopen daarheen en gaan dan weer terug.
Wij moeten verder.
Terwijl we in de wegberm lunchen, komt er een Franse pelgrim, Pierit, langs. Hij loopt vanuit Bretagne en slaapt vannacht in Ostabat. Wij hebben nog geen slaapplaats, maar hij regelt dat even voor ons, in hetzelfde huis waar hij slaapt.
Hij heeft een kamer met tweepersoonsbed en wij met 2 losse bedden.
De huisbaas komt onder het eten zijn geld innen, maar heeft geen tampon (stempel) voor in onze pelgrimspas.
Pierit loopt terug naar het dorp om daar te eten en neemt onze passen mee. Bij de bar in het dorp hebben ze wel stempels.
We gaan pas naar bed als hij terug is. Hij meldt nog even dat het erg druk is in St.-Jean-P-de-P en Roncevalles en dat het dus moeilijk voor ons zal worden om een overnachtingsplek te vinden.
Osserain
dag 103 / di. 30 april
De Fransman staat om 6 uur op en is voor 7 uur al weg.
Wij staan om kwart voor 7 op en gaan om 8 uur de deur uit.
Het is mistig en behoorlijk koud. Op zoek naar een bakker komen we op een markt terecht. Bij een rijk gesorteerd broodstalletje, kopen we heerlijk gesneden bruinbrood.
Daarna voert de camino ons over de mooie, oude brug van Orthez en komen we al gauw op het platteland terecht. Het pad wordt omzoomd door bloeiende en heerlijk geurende acacia's. Langs de route zijn jonge fruitbomen geplant, met labels eraan, waarop staat dat het fruit vooral voor pelgrims bedoeld is.
De bermen zijn prachtig! Veel blauw/paars: Vergeetmenietjes, Akelei, Ereprijs, Knoopkruid, Dovenetel en rood en geel van zuring en boterbloemen.
In de weilanden koeien met kalfjes, een paard met een veulen en veel ezels.Verder worden we begeleid door een concert van fluitende vogels! Ook zien we 3 herten aan de rand van het bos. Genieten dus!
De laatste 4 km vallen mij (L) zwaar, maar om 16.15 uur zien we Sauveterre liggen. Het is een prachtig oud, ommuurd stadje. Een hoge, uitgesleten trap voert ons naar de kerk. Omdat de Engelse dame van het enige pelgrims adres in Sauveterre, mailde dat ze op vakantie bij familie in Dubai is, gaan we naar Osserain. Dhr Pascal Sourote haalt ons om 18 uur op. Terwijl we op hem wachten, drinken we appelsap op het terras van een leuke bar.
Dhr. Pascal blijkt een aardige, rustige man te zijn, die in het grote huis van zijn ouders woont. Het huis van zijn grootouders, het buurhuis, heeft hij verkocht.
Volgens Pascal zijn er punaises (bedwantsen) in hotel de Lune geconstateerd. Gelukkig hebben we daar niets van gemerkt! We moeten onze rugzakken leeg maken in een curverbox en dan -leeg- in de grote schuur laten staan. De box met onze spullen gaat mee naar boven.
Onze schoenen gaan in een bak met kranten in de serre.
Het hele huis is brandschoon. In een grote slaapkamer met 2 losse bedden gaat Wanda slapen. Lysan slaapt in het aangrenzende kamertje met 1 bed. De bedden zijn opgemaakt en op- ieder bed liggen 2 schone handdoeken. De badkamer met toilet zijn er tegenover.We kunnen onze was in de garage doen en Pascal heeft het wasrek en een paar tuinstoelen op het grasveld in de zon gezet.
's Nachts zet hij het rek binnen voor de kachel.
Om half 8 roept Pascal ons voor het eten. Het eten is nog niet helemaal klaar, maar we krijgen een glaasje Muskaatwijn en kletsen gezellig tot het zover is. Hij praat rustig en duidelijk en er ligt een Frans-Nederlands woordenboek naast zijn bord voor als we hem niet begrijpen.
We eten groentesoep met eendenvlees, kippenpoten uit de oven met pasta en piperade (paprika/tomatensaus) met daarbij een glas Rioga. Toe zelfgemaakte appelmoes met een soort speculaasjes.
Om half 10 liggen we in bed.
De Fransman staat om 6 uur op en is voor 7 uur al weg.
Wij staan om kwart voor 7 op en gaan om 8 uur de deur uit.
Het is mistig en behoorlijk koud. Op zoek naar een bakker komen we op een markt terecht. Bij een rijk gesorteerd broodstalletje, kopen we heerlijk gesneden bruinbrood.
Daarna voert de camino ons over de mooie, oude brug van Orthez en komen we al gauw op het platteland terecht. Het pad wordt omzoomd door bloeiende en heerlijk geurende acacia's. Langs de route zijn jonge fruitbomen geplant, met labels eraan, waarop staat dat het fruit vooral voor pelgrims bedoeld is.
De bermen zijn prachtig! Veel blauw/paars: Vergeetmenietjes, Akelei, Ereprijs, Knoopkruid, Dovenetel en rood en geel van zuring en boterbloemen.
In de weilanden koeien met kalfjes, een paard met een veulen en veel ezels.Verder worden we begeleid door een concert van fluitende vogels! Ook zien we 3 herten aan de rand van het bos. Genieten dus!
De laatste 4 km vallen mij (L) zwaar, maar om 16.15 uur zien we Sauveterre liggen. Het is een prachtig oud, ommuurd stadje. Een hoge, uitgesleten trap voert ons naar de kerk. Omdat de Engelse dame van het enige pelgrims adres in Sauveterre, mailde dat ze op vakantie bij familie in Dubai is, gaan we naar Osserain. Dhr Pascal Sourote haalt ons om 18 uur op. Terwijl we op hem wachten, drinken we appelsap op het terras van een leuke bar.
Dhr. Pascal blijkt een aardige, rustige man te zijn, die in het grote huis van zijn ouders woont. Het huis van zijn grootouders, het buurhuis, heeft hij verkocht.
Volgens Pascal zijn er punaises (bedwantsen) in hotel de Lune geconstateerd. Gelukkig hebben we daar niets van gemerkt! We moeten onze rugzakken leeg maken in een curverbox en dan -leeg- in de grote schuur laten staan. De box met onze spullen gaat mee naar boven.
Onze schoenen gaan in een bak met kranten in de serre.
Het hele huis is brandschoon. In een grote slaapkamer met 2 losse bedden gaat Wanda slapen. Lysan slaapt in het aangrenzende kamertje met 1 bed. De bedden zijn opgemaakt en op- ieder bed liggen 2 schone handdoeken. De badkamer met toilet zijn er tegenover.We kunnen onze was in de garage doen en Pascal heeft het wasrek en een paar tuinstoelen op het grasveld in de zon gezet.
's Nachts zet hij het rek binnen voor de kachel.
Om half 8 roept Pascal ons voor het eten. Het eten is nog niet helemaal klaar, maar we krijgen een glaasje Muskaatwijn en kletsen gezellig tot het zover is. Hij praat rustig en duidelijk en er ligt een Frans-Nederlands woordenboek naast zijn bord voor als we hem niet begrijpen.
We eten groentesoep met eendenvlees, kippenpoten uit de oven met pasta en piperade (paprika/tomatensaus) met daarbij een glas Rioga. Toe zelfgemaakte appelmoes met een soort speculaasjes.
Om half 10 liggen we in bed.
Weer naar Orthez
ma. 29 april / Amsterdam-Bordeaux-Orthez
Onze reis verloopt voorspoedig. We zijn om 17.50 u. op het station in Orthez.
De Marie met de VVV is al gesloten. Op het bankje ernaast zit een Franse Pelgrim, die vertelt dat de deur van Hôtel de la Lune (de pelgrimsherberg) open is. We kennen het nog van vorig jaar. Een prima plek om te koken en te slapen. De Fransman heeft de ene slaapkamer en wij nemen de andere. In de badkamer zit een nieuw raam, dat op 2 manieren open kan! We zijn blij, want vorig jaar was het oude raam dichtgespijkerd.
Als we terug komen met de boodschappen, is er een Franse vrijwilligster om de stempels in ons pelgrimspaspoort te zetten en het geld te innen. Ze is druk in gesprek met de Fransman. Later komen er nog 2 Franse vrijwilligers bij , die druk en snel tegen ons praten. Ze willen van alles uit leggen en vragen. We zijn blij als ze eindelijk vertrekken en wij ons eten kunnen klaarmaken.
De Fransman gaat al om 8 uur
naar zijn kamer en we zien hem niet meer terug. Wij eten een heerlijke salade en groentesoep met een pakje bamisoep erdoorheen.
Om half 10 gaan wij ook naar bed. Het is een erg koude nacht, dus we zijn blij met de extra dekens!
Onze reis verloopt voorspoedig. We zijn om 17.50 u. op het station in Orthez.
De Marie met de VVV is al gesloten. Op het bankje ernaast zit een Franse Pelgrim, die vertelt dat de deur van Hôtel de la Lune (de pelgrimsherberg) open is. We kennen het nog van vorig jaar. Een prima plek om te koken en te slapen. De Fransman heeft de ene slaapkamer en wij nemen de andere. In de badkamer zit een nieuw raam, dat op 2 manieren open kan! We zijn blij, want vorig jaar was het oude raam dichtgespijkerd.
Als we terug komen met de boodschappen, is er een Franse vrijwilligster om de stempels in ons pelgrimspaspoort te zetten en het geld te innen. Ze is druk in gesprek met de Fransman. Later komen er nog 2 Franse vrijwilligers bij , die druk en snel tegen ons praten. Ze willen van alles uit leggen en vragen. We zijn blij als ze eindelijk vertrekken en wij ons eten kunnen klaarmaken.
De Fransman gaat al om 8 uur
Om half 10 gaan wij ook naar bed. Het is een erg koude nacht, dus we zijn blij met de extra dekens!
Abonneren op:
Posts (Atom)