We maken ons eigen ontbijt klaar in de eetkeuken en zwaaien Rosa uit, die via Samos loopt. Het heeft gevroren! Alles is berijpt en het is flink koud, maar we lopen door een prachtig landschap. Ondanks de modderige paden, nat van het smeltwater, genieten we met volle teugen. We zien Padua weer en Luis, die nog steeds zere voeten heeft, maar moedig doorzet. We gaan de eerste tijd vrij steil omhoog en dan weer wat omlaag. Er is geen barretje onderweg, maar we komen bij een tuin, waar koffie en allerlei etenswaar wordt aangeboden tegen een donativo. We drinken er koffie met zelfgebakken cake. Zij (Stine) is Deens en hij (Ale) komt uit Iran. Ze passen op het huis van een vriend. Op mijn vraag of hij uit Iran gevlucht is, vraagt hij of ik uit Nederland gevlucht ben. Wat ik beaam! We lachen wat af! Ik moet naar het toilet en Sine vraagt of ik avontuurlijk ben. Ja zeker, anders liep ik hier niet.
Er zijn 2 eco-toiletten in de tuin, een waar 'pee' bij staat en een waar 'poop' bij staat. Ik houd het bij pee en kom in een open wilgentenen hutje met afdak en prachtig uitzicht terecht. Terug langs het pad is de buitenkraan met zeep aan een touwtje. Na deze leuke ontmoeting lopen we nog een tijd te glimlachen! Als we bij een kruising komen, horen we achter ons koeien loeien en een boer of boerin roepen. Ik ga gauw achter een camino-paaltje staan, maar de ze gaan gelukkig de andere kant op.
Bij gebrek aan bankjes, picknicken we in de berm van een boerenweggetje. Luis komt eraan en verteld dat hij verdwaald is en minstens 1,5 km verkeerd is gelopen. Dat is bijna niet mogelijk volgens ons, want als je bij het ene paaltje staat, zie je bijna altijd al het volgende en soms zelfs nog een derde verderop! Om 13.30 zijn we in Vigo-de-Sarria, waar we een gemengde salade en gegrilde entrecote eten. Heerlijk!
Boven aan de trappen, in het oude stadsgedeelte van Sarria, vinden we een wat ouderwetse, maar verder prima, tweepersoonskamer met douche en toilet, in pension Escalinata. Schuin tegenover ons is de pelgrimsherberg, waar de drie dames zijn ingetrokken. We werken het hele riedeltje weer af van douchen, wassen en alles klaarleggen voor de nacht en gaan het stadje verkennen. Op een gezellig terras drinken we vers sinaasappelsap en krijgen daar weer wat hapjes bij. We lopen ook nog een kerk binnen, waar eindeloos, als een soort mantra, de rozenkrans gebeden wordt. Daar krijgen we gauw genoeg van, dus we vertrekken weer. We gaan terug naar het terras om te eten en ontmoeten de dames daar ook weer. We eten kleine inktvisjes en pulpo met toe een ijsje. Daarna hebben we nog een heel gesprek met een leuk stel: Hugo en Hilde uit Zuid-Afrika, die ook in Astorga begonnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten