We ontbijten bij hetzelfde restaurant als gisterenavond. Koffie, sinaasappelsap, een croissant en een banaan. Het lijkt direct al drukker dan de vorige dagen. Hier beginnen de laatste, ruim 100 km naar Santiago en als je die laatste kilometers gelopen hebt en dat kunt bewijzen met 2 stempels per dag in je pelgrims-paspoort, krijg je je pelgrimsdiploma (aflaat)! Na een paar flinke klimmetjes komen we in een gehucht waar grote reisbussen staan en waar groepen schoolkinderen uitkomen. Zij krijgen hogere cijfers als ze de laatste 100 km gelopen hebben! Ook lopen er opeens grote groepen Zuid-Koreanen, waarvan de grote koffers op wielen vervoerd worden door reisbussen. Ze hebben allemaal dezelfde kleine rugzakjes op, met een groot, geel of blauw label met daarop Chinees/Koreaanse leestekens!
Er loopt ook een groepje verwende, Amerikaanse puber-jongens met een gettoblaster. Ze lopen hard, staan stil, halen ons weer in en bij ieder winkeltje/barretje kopen ze wat. We lopen een tijdje op met Hugo en Hilde uit Zuid-Afrika en stoppen 2 x bij een bar om wat te eten of te drinken. De jongens blijken moeders bij zich te hebben, waar ze zo nu en dan even contact mee hebben.
Het laatste stukje naar Portomarin gaat steil naar beneden over een nat rots-pad met hoge afstappen. Doodeng en bijna niet te doen voor oude mensen, zoals wij! Daarna, over de rivier nog een hoge trap om het stadje in te komen. Gelukkig hoeven we niet ver. We hebben een mooie, ruime kamer en-suite in een nieuw hostel: Casona del Ponte. Vanuit onze kamer hebben we prachtig uitzicht op de rivier! Douchen, wassen, enz en daarna het stadje verkennen.
We gaan de supermarkt in om wat fruit voor de volgende dag te kopen. Een oudere dame weegt onze pruimen af, maar als we even later bij de kassa komen is er niemand meer en is de deur van de winkel op slot. We roepen en kloppen op deuren achter in de winkel, maar zonder resultaat! Er staat een stoel bij de kassa, waar ik zolang op ga zitten. Even later komt de dame van buiten, naar binnen, is heel erg verbaasd ons daar aan te treffen en rekent met ons af.
We kunnen pas om 20.00 uur eten, dus we drinken eerst nog wat. Omdat het behoorlijk warm is, zoeken we een plekje in schaduw. Louise en Rick uit de staat Washington, hebben ons gezien in O Cebreiro en spreken ons aan. Er zijn meer pelgrims die ons herkennen (vaak aan mijn haar) of wij hen. Altijd leuk om even een praatje te maken.
We gaan zitten bij een restaurant met uitzicht op het plein en de kerk en eten o.a. St Jacobsschelpen en gevulde paprika's met garnalensaus. Bij ieder gerecht krijgen we twee bordjes en messen en vorken. Ze gaan er vanuit dat we alles delen en dat doen we ook. Om kwart voor 10 zijn we terug op onze kamer en gaan we slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten