Vandaag zijn we 51 jaar getrouwd. We ontbijten in ons hotel met uitzicht op de opkomende zon. Een goed begin van de dag. De wind is gaan liggen en het wordt een warm.
We zoeken de wegwijzers naar Finisterre (of Fisterra in Galicisch) en lopen flink omhoog over mooie weggetjes door het bos, met zo nu en dan prachtig uitzicht op de Atlantische Oceaan. We worden begeleid door vogelgezang en zien veel mooie bloeiende planten en vlinders. Ook dit is een pelgrimsroute, maar er lopen hier niet veel mensen. Zo nu en dan haalt iemand ons in of komt iemand ons tegemoet. Zo ontmoeten we de Belg Albert die in de buurt van Maastricht woont. Op zijn tocht van Sevilla naar Santiago heeft hij vier weken lang regen gehad! Zijn schoenen vallen uit elkaar en zijn vastgezet met duck tape. Een doorgewinterde pelgrim, die voor de 5-de keer een pelgrimsroute loopt en met zijn vrouw 2 x naar Santiago is gefietst. Hij vertelt hele verhalen over zijn tochten en over zijn gedachtengoed: hij is niet kerkelijk maar hij ervaart god in de natuur en in de mensen (dus ook in hem zelf). Na een stief kwartiertje scheiden onze wegen en gaan we verder, elk onze eigen camino!
In een gehuchtje, bij een boerderij, is een bar waar koffie, sinaasappelsap en cake verkocht wordt. We krijgen grote stukken cake, maar als ik bij het betalen een euro fooi geef, krijgen we ook nog een donut. Er zijn ook andere pelgrims, waarvan we een jong stel uit Duitsland met een vrolijke baby van 7 maanden herkennen uit de bus naar Muxia. Zij hebben de camino vanuit Porto gelopen met hun zoontje in een buggy en lopen nu met het kind in een draagzakje de kustroute naar Finisterre. De buggy hebben ze tijdelijk achtergelaten.
Ik vergeet mijn stokken bij het barretje, maar gelukkig merkt H dat al snel en hij loopt terug om ze op te halen. We steken een brede stroom over en lopen Lires binnen. H denkt dat het kleine dorp een voorstadje van Lires is en wil doorlopen. We lunchen op een bruggetje en gaan daarna terug naar het dorp, op zoek naar ons overnachtings-adres.
In restaurant A Braña wordt ons uitgebreid uitgelegd hoe we in ons pension moeten komen. Casa Jesus is een mooi huis met in de grote tuin 3 vakantie huisjes, een zwembad in een kas, ligstoelen en allerlei dieren. Ik ga douchen en haren wassen en H gaat zwemmen in het warme zwemwater. Nadat ik de was aan de lijn in de tuin heb gehangen, ga ik in de tuin zitten lezen. Van dat lezen komt niet veel, want eerst komt er een geit aan, die alle bloembakken leeg begint te eten en later loopt er een (wild) konijn op het grasveld en in de tuin zijn ook nog kippen en eenden. Veel te zien, dus! We maken nog een wandeling naar zee en naar het begin van de route, die we morgen gaan lopen.
In restaurant A Braña gaan we eten en ik vertel in mijn beste Spaans, dat we vandaag 51 jaar getrouwd zijn. We zitten binnen, omdat het buiten te warm is en eten heerlijke vissoep met rijst en daarbij brood en wijn. Als we klaar zijn gaan we met onze wijn buiten zitten. Er wordt ons een lekker stuk cheese-cake met 51 erop gebracht en daar drinken we koffie bij. We raken aan de praat met Ivonne, een Tsjechisch meisje, dat naast ons aan een tafeltje komt zitten. Zij heeft de Camino Primitivo gelopen, omdat ze veel problemen heeft en met zichzelf in het reine wil komen. We hebben mooie gesprekken en het wordt laat, maar dat is goed. Ook al zien we elkaar waarschijnlijk niet meer, we zullen haar nooit vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten