Zoals jullie weten ben ik in etappes op weg naar Santiago met mijn zus Sylvia. Twee weken geleden heeft Sylvia bij het bestijgen van haar bolide een akelige val gemaakt, waarbij zij niet alleen haar voet gebroken heeft, maar ook nog haar enkelbotje verbrijzeld! Voorlopig kan zij dus niet verder met de voettocht naar Santiago. Heel jammer en vervelend en natuurlijk erg pijnlijk!
Mijn oudste dochter, leraar engels, hoorde hiervan en wil wel een stukje met me meelopen. Alleen niet in een kleine schoolvakantie, zoals de herfstvakantie, omdat ze dan veel nakijkwerk heeft. Nu gaan we in augustus ruim een week op pad -met toestemming van Sylvia- en lopen dan van iets ten zuiden van Reims tot iets ten noorden van Troyes. De vorige keer zijn we ruim voorbij Sillery gekomen.
De treinkaartjes via Parijs naar Reims en terug, zijn al geregeld. Ook het hotel in Parijs, waar we de laatste twee nachten slapen is al gereserveerd.
Eline is gewend aan lange afstandspaden en het lopen met zware bepakking. Alleen lopen haar wegen tot nu toe door Groot-Brittanie. Parijs kent ze ook niet, daar is ze tot nu toe alleen een keer doorheen gereisd.
We gaan eerst nog naar Sicilie met al ons nakroost en daar heb ik ook erg veel zin in, maar daarna gaan we pelgrimeren. Ik weet heus wel dat het hele leven een grote pelgrimage is en dat dé weg niet persé de weg naar Santiago hoeft te zijn, maar toch!
Jullie horen er nog van.
