Dag 12 / zo 30 okt / 23km

De nacht duurde een uur langer, omdat de wintertijd vandaag ingaat. Wel fijn, als je pas tegen de ochtend inslaapt, zoals Sylvia. Het is behoorlijk heiig als we opstaan, maar het belooft een mooie dag te worden, want de zon verdrijft de mist al gauw. We ontbijten met de vrijwilligers en maken ons lunchpakket  klaar. Om 9.15 u nemen we afscheid en beginnen aan onze wandeling. In een tuin zien we een ( jonge? ) eekhoorn rond scharrelen. Zo vaak zie je die niet meer in Nederland!  De geel-witte bordjes die we volgen, zien er uit als verbleekte rood-witte bordjes, zodat we meteen al fout lopen, maar dat duurt gelukkig niet lang. We ontdekken dat het Grenspad dezelfde rood-witte strepen heeft als het Pelgrimspad. Op plaatsen waar de routes elkaar kruisen staat in kleine letters op het witte vlak geschreven welk pad het is, maar dat is zonder bril niet te lezen. We lopen langs bermen waar nog van alles bloeit en langs bosranden die rood opgloeien. Vooral de amerikaanse eiken zijn nu op z'n mooist. We komen bij een veld met vrachtwagens, caravans en feest-tenten en veel blaffende honden.Er worden wedstrijden met slede-honden gehouden. Een span van zes, zeven of acht Huskies trekt een kar met een man erin.Het parcours loopt over de pelgrimsroute, zodat we steeds het bos in moeten springen, als er weer een kar aankomt. Bij het terrein staan toiletten, waar we dankbaar gebruik van maken.In Steensel drinken we koffie met heerlijke kersenvlaai erbij. We pauzeren wat langer en vaker dan andere wandeldagen en dat bevalt goed. Bij gebrek aan bankjes, lunchen we tegen een begroeide zandhoop aan. Als we verder lopen begint het wat te sputteren, maar het duurt niet lang of de zon breekt weer zo nu en dan door. We komen bij de Dommel,een brede, snelstromende beek, waar een mooie watermolen over heen is gebouwd, een volmolen. Aan elke kant van de beek draait een waterrad en de stroom in het midden lijkt een soort vistrap te zijn.In Timmereind en Loon, piep-kleine dorpjes, genieten we van de mooie woonboerderijen en de grote brink waar ze omheen liggen ( Loon ). Om half vijf zijn we in Waalre, waar we op de bus  naar Eindhoven stappen.Op het station nemen we nog een kroketje,voor we in de trein stappen. In Utrecht nemen we met moeite afscheid. Misschien gaan we in de kerstvakantie verder met onze tocht.

Dag 11 / sávonds

Om half 7 komen we bij de Pelgrimshoeve aan.We kunnen ons nog even opfrissen en dan gaan we naar beneden, waar we kennis maken met broeder Fons en drie vrijwilligers.In de gezellige huiskamer krijgen we een glaasje wijn (á een euro ),dat we even later mee naar de eetkamer nemen.We krijgen een eenvoudige, doch voedzame maaltijd voorgeschoteld. Broeder Fons en de vrijwilligers (allen ex-pelgrims ) eten bij ons aan tafel en vermaken ons met verhalen over hun pelgrims-tochten.Het echtpaar, dat kookt is twee keer vanuit Zuid-Frankrijk naar Santiago gelopen,1x degewone route,door de bergen en 1x de  route langs de noord-kust van Spanje .Broeder Fons en de andere vrijwilliger 1x, maar dan wel vanuit hun woonplaats.Ze vertellen dat er vaak slecht bewegwijzert wordt, zodat de mensen gedwongen zijn het boekje met de route te kopen.sÁvonds krijgen we ons stempel, drinken nog een kopje thee en trekken ons terug op onze ( eenpersoons ) kamers. Dichtbij hoor ik uilen roepen.Hoewel de kerkklok ieder uur slaat slaap ik als een blok.

Dag 11 / za 29 okt / 18 km +8

Vanaf Utrecht reizen Sylvia en Lysan samen naar s'Hertogenbosch,waar ze eerst een stempel gaan scoren in de st.Jan.Een aardige heer is ons behulpzaam,maar kan ons alleen een voorgestempelt bonnetje bezorgen.Het plakt niet eens,nou ja! We troosten ons met koffie en een Bossche Bol.Dan terug naar het station, waar we de trein naar Best nemen en vandaar de bus naar Spoordonk.De zon komt niet echt door, maar het is droog en we genieten van het prachtige herfstbos.Als je, zoals wij in de bossen geboren en getogen bent,roepen de geuren en kleuren van zo'n bos allerlei associaties op.De route voert ons langs de Heilige Eik. Een prachtige plek in het bos,waar een vrij grote open kapel staat.Veel bankjes in en buiten het kerkje om even helemaal tot rust te komen.Later komen we langs nog langs andere kapelletjes,maar qua sfeer is dit het summum.We genieten van de beekjes, die zich door het bos kronkelen, zoals de Dieze.   De zon  gaat schijnen en de herfstkleuren zijn nu helemaal fantastisch.We genieten met volle teugen, maar raken wel de weg kwijt.Want waar,oh waar, zijn die bordjes toch gebleven?We lopen naar het westen, maar moeten naar het zuid-oosten.Om 5 uur belt Lysan naar de Pelgrimshoeve, dat we laat zijn,maar dat is gelukkig geen probleem.