dag 137 zaterdag 6 april Ponferrada naar Cacabelos 15 km

We staan vroeg op en eten elk een cakeje als ontbijt. We lopen via een bijna vlakke weg naar Cacabelos. Na ongeveer 5 km gaan we in een bar langs de route echt ontbijten. We eten tortilla met stokbrood en drinken koffie en vers geperst sinaasappelsap. Als we verder lopen halen we 3 jonge vrouwen in, die we al eerder zagen: een Litouwse, een Duitse en een Engelse dame. De Duitse dame meent een Nederlands woord te kennen en zegt, wijzend op mijn haar: 'kapsalon', waarmee ze mijn kapsel bedoeld.

Het begint even flink te regenen. H dacht een poncho bij zich te hebben, maar het blijkt een klein plastic jasje te zijn. We knopen het vast met de mouwen achter zijn hoofd. Gelukkig is de regen snel voorbij. Het laatste stuk loop ik langzaam. Mijn knie doet flink pijn, dus ik ben blij dat het vandaag maar een korte afstand is.

In Cacabelos slapen we in Hostal St James Way. We richten ons in, douchen, enz. H gaat even het dorp in om wat eten voor de lunch te kopen en komt terug met een pak sinaasappelsap, een grote bak aardbeien en geitenkaas. We hebben nog een paar plakjes salami en brood. We denken te gaan picknicken op een bankje, maar als het gaat regenen vluchten we de overdekte markt binnen. De drie dames zitten daar uitgebreid te eten, maar blijven niet in Cacabelos. Zij gaan nog 4 km verder. We zitten bij het stalletje van een vrolijke Argentijnse en proeven haar eigengemaakte Empanadas en drinken daarbij wijn uit de regio.

Op onze kamer eten we aardbeien en gaat H slapen en ik schrijf in mijn dagboekje. We lopen nog even door het dorp en kopen wat eten in de supermarkt voor het ontbijt . Als het eindelijk 8 uur is, gaan we naar beneden om te eten. Er zit al een Duitse vrouw uit München: Rosa. Ze vraagt ons erbij te komen zitten. Even later komt er nog een Spaanse pelgrim bij, Luis uit Valencia. We eten samen en spreken Duits, Spaans en Engels, ondersteund door de nodige gebaren. Het wordt een gezellige avond, vooral als wij op Brandy trakteren. Luis is al in het ziekenhuis geweest. Zijn schoenen zijn te klein en hij heeft erge zere voeten. Als hij morgen nog zo'n last heeft, wil hij een bus nemen.

Foto's bij Ponferrada

 

dag 136 vrijdag 5 april El Acebo naar Ponferrada 16,1 km

We ontbijten in de gezellige eetkeuken en vertrekken om 8.50 uur. De zon komt net op en het is helder en fris. We lopen weer door prachtige natuur! In het authentieke dorpje Riego de Ambros begint een doodenge Romeinse weg naar beneden, met ronde, ongelijke, gladde stenen, waarover een beekje stroomt.

We komen een 80-jarige Amerikaan uit Arizona tegen, die het even niet meer ziet zitten. Hij heeft een veel te zware rugzak en de verkeerde schoenen meegenomen. Hij had in de herfst een deel van de camino gelopen, toen het erg droog was en had er niet op gerekend dat er in het voorjaar wel eens veel water en modder zou kunnen zijn! Hij vindt ons met onze 74 jaar nog piepjong en veel beter voorbereid op de tocht!

De paadjes worden smaller en steiler. H glijdt een keer uit en grijpt zich vast aan een braamstruik. De schade valt gelukkig mee. Ik glij ook een paar keer uit, maar blijf overeind met behulp van mijn stokken! Om ongeveer 12 uur komen we aan in Molinesca. We gaan op zoek naar een gezellig barretje, maar alles lijkt gesloten, daarom kopen we wat brood, beleg en fruit voor de picknick en gaan koffie en vers sinaasappelsap drinken bij een sjiek restaurant langs de rivier met uitzicht op de mooie brug. We krijgen er elk 2 mini cakejes bij en de kok komt ook nog langs met voor elk een sneetje stokbrood met rauwe ham en een met chorizo en voor ieder een grote rijpe aardbei. De rekening bedraagt 13 euro voor ons samen!

Daarna beginnen we aan het tweede deel van onze wandeling. Het is behoorlijk warm en mijn benen willen niet meer vooruit. Over de laatste 5,5 km doen we 2 uur!

Om ongeveer 5 uur zijn we eindelijk in Ponferrada, waar we inchecken bij hotel Alda. We douchen, wassen onze kleding, rusten uit en gaan daarna naar het oude stadsgedeelte, waar we genieten van de gezellige drukte. We drinken wat, eten de olijfjes die erbij geserveerd worden en gaan daarna op zoek naar een restaurantje op het plein bij de kerk. Overal zitten mensen te drinken, maar je kunt pas eten vanaf 8 uur! We lopen nog even de kerk in en luisteren naar het bijbel-verhaal over na de opstanding van Jezus. De discipelen zijn aan het vissen en Jezus staat aan de kant en vraagt of ze wat gevangen hebben en zegt: werp je net uit aan de andere kant en dat ze dan heel veel vis vangen en dat Petrus dan zegt: het is de Heer! Daarna volgt een onverstaanbaar gedeelte en gaan wij weer stilletjes de kerk uit.

Het is 8 uur geweest en er wordt eten geserveerd. We vinden een mooi plekje op een terras en eten tapas en drinken wijn. We krijgen heerlijke, kleine gebakken inktvisjes, stukjes lamsvlees en grote gamba's. Na de koffie lopen we nog een rondje en gaan dan naar ons hotel terug.

Foto's bij El Acebo

 

Foto's bij Rabanal naar El Acebo

 

dag 135 donderdag 4 april Rabanal naar El Acebo 17 km

 We gaan van Rabanal (1181 m) via Foncebadon (1432 m) en het Cruz de Ferro (1495 m) naar El Acebo (1148 m). Veel geklauter omhoog en steil naar beneden lopen vandaag! We vertrekken om 8.45 u na een redelijk goed pelgrims ontbijt. We hebben helder zonnig weer met een behoorlijk koude wind, maar uit de wind in de zon is het bijna warm.

We zien niet alleen sneeuw in de verte, maar lopen ook over paden die smeltwater-beekjes zijn geworden en zien soms nog sneeuw in de berm liggen. In het bergdorp Foncebadon drinken we koffie met appelgebak op een terras in de zon. Bij een winkeltje kopen we brood, kaas, gekookte eieren, bananen en sap. We lopen langs paars-bloeiende boomheidestruiken, gele gaspeldoorn en witte brem en we genieten van het prachtige landschap. Dan komen we bij het Cruz de Ferro, waar ontelbare steentjes liggen, vaak met een naam of een boodschap erop. Ik legt er een steentje neer voor ons veel te vroeg gestorven neefje Jeffrey. Een ontroerend moment!

Daarna gaan de paden behoorlijk steil naar beneden, soms over rollende steentjes en scherpe keien en ook vaak door smeltwater-beekjes en diepe modder. Gelukkig heb ik stokken bij me om mijn evenwicht te bewaren. H. heeft nergens last van, hoewel hij wel blij is dat hij hoge bergschoenen aan heeft i.p.v. sandalen! We vinden een bankje, min of meer uit de wind, waar we onze picknick-spullen op kunnen eten. We zitten weliswaar met onze voeten in het smeltwater, maar het uitzicht is onwerkelijk mooi en dat blijft het de hele dag.

Iets voor 16 uur komen we aan in Acebo, waar we een kamer hebben gereserveerd in Meson Acebo. We worden naar een schattig huisje gebracht, waar we een van de drie kamers krijgen met douche en toilet en waar een ruime eetkeuken is met koffie, thee, brood, cake, enz. We douchen, doen een wasje en lopen nog even door het authentieke dorpje. We beklimmen de toren van het dertiende-eeuwse kerkje en gaan dan naar 'ons' restaurant, waar we het pelgrimsmenu nemen. Aan de tafel naast ons zitten 3 Zuid-Koreanen, die steeds luidruchtiger worden naarmate hun wijnfles leger wordt!

Na het eten lopen we nog even het dorpje door en vragen ons af waar de andere pelgrims gebleven zijn.

Alles is dicht en er staat een gure wind, dus vluchten we naar onze warme kamer, nemen nog een kopje koffie met een cakeje uit de eetkeuken en duiken ons warme bed in.

Foto's bij van Astorga naar Rabanal

 

Dag 134 woensdag 3 april 2024 Leon- Astorga- Rabenal 20 km

Na een goed ontbijt vertrekken we uit ons pension in Leon. De bus naar Astorga vertrekt om 8 uur en terwijl we staan te wachten spreken we een pelgrim uit de USA, James uit Californië. Hij heeft vorig jaar het gedeelte vanuit Le-Puy-en-Velay naar Astorga gelopen en hoopt nu in 8 dagen Santiago te kunnen bereiken. Dat betekend dat hij ongeveer 30 km per dag moet lopen! Hij heeft een grotere rugzak op zijn rug en een kleine rugzak met zijn geld en papieren, e.d. op zijn buik hangen. Dat brengt H op een idee. Hij heeft nl een klein en lichtgewicht rugzakje bij zich voor 's avonds, maar hangt dit de rest van onze camino op zijn buik! De bus rijdt in 50 minuten naar Astorga, waar ik vorig jaar gestopt ben en waar we nu met onze tocht gaan beginnen. We lopen al direct vanaf het busstation op de route de stad uit en vergeten een stempel te halen.

In Santa-Catalina-de-Zomosa drinken we vers sinaasappelsap en koffie met daarbij een lekker stuk cake. We genieten van de omgeving en alles wat er al groeit en bloeit en zien zelfs al 2 vlinders. Om 13 uur zijn we in El Ganso waar we lunchen. Als we verder lopen spreken we mensen die we al eerder zagen: een echtpaar uit Edinburgh, dat al diverse camino's heeft gelopen en nu de Frances doet. Iets over 16 uur zijn we in Rabanal, een uitgestorven plaatsje op 1180 m hoogte, waar we slapen in Hosteria El Refugio. Op onze ruime slaapkamer douchen we, wassen onze kleding en leggen alles klaar voor de nacht. We lopen nog even het stille dorpje door en gaan dan terug naar ons hostal waar we een prima pelgrims-maaltijd eten. We praten nog even met de Engelsen en vertellen dat we bijna 51 jaar getrouwd zijn, waarop de Engelsman uitroept: Wat, zijn jullie op je tiende getrouwd, ofzo?! Altijd lachen met die Engelsen!

Foto's bij Leon

 

De heenreis: dinsdag 2 april 2024 naar Leon

Onze reis begint eigenlijk heel bijzonder. H wil wel met mij meelopen van Astorga naar Santiago de Compostella, maar niet met hoge wandelschoenen, daar heeft hij een hekel aan. Hij wil alleen mee op zijn sandalen ! Natuurlijk heb ik hem dat afgeraden, maar een echte Fries luistert niet naar zijn vrouw, maar doet wat hem zelf goeddunkt! In zijn rugzak zitten zijn oude Teva's en aan zijn voeten zouden zijn nieuwe komen. De middag voor vertrek, blijkt dat onze schoondochter haar sjaal bij ons heeft laten hangen, dus die gaan we nog even brengen. H op zijn wandel-Teva's. Halverwege de wandeling naar het huis van onze zoon en schoondochter, verzwikt H zijn voet en knapt het bandje van zijn sandaal. Wat nu? Thuis nog bijna nieuw, in de doos, blijkt hij hoge Meindl's te hebben! Niet ingelopen, maar nou ja. Eenmaal in Spanje is hij dolblij dat hij op waterdichte, zachtleren hoge schoenen loopt, want zo zegt hij: 'ik was anders na twee dagen gestopt en weer naar huis gegaan'. Een duidelijk ingrijpen van boven, zo zien we dat!

We worden om 4 uur 's ochtends door een taxi opgehaald en naar Schiphol gebracht en vliegen van Amsterdam naar Madrid. We lopen door het centrum van Madrid en kijken even in de markthal, eten wat en stappen in station Principe Pio op de trein naar Leon. Daar zijn we om 21.15 uur. We hebben geboekt bij Pension Blanca, een prima adres als je hebt uitgevogeld hoe je binnen moet komen! Astorga halen we vanavond niet meer. We lopen nog even een rondje door het centrum van Leon en drinken een Brandy in een gezellige bar en gaan daarna naar onze rustige, mooie kamer en we slapen allebei prima!

 Di 2 april 2024

'Genade en glorie schenkt de Heer aan wie onbevangen op weg gaan'  Ps. 84

Ik mag weer en hoop dit keer in Santiago aan te komen! Mijn wandelvriendin kon na vorig jaar niet meer verder, maar nu gaat H met me mee (Hylke)!  We hebben nooit een auto gehad, dus we fietsen veel en reizen met de trein, en sinds Corona lopen we zo veel mogelijk.

H vind het nog wel spannend om niet altijd te weten waar we kunnen slapen en of er wel wat te eten is, maar ik loop al sinds 2011 vanuit Amsterdam en zelfs in Noord-Frankrijk kwam er altijd wel een oplossing. Langs de Camino Frances zijn zoveel dorpjes en herbergen, daar komt het zeker goed!

Ik houd een dagboekje bij, maar schrijf mijn blog pas als ik weer thuis ben. Tot dan!