maandag 25 september 2017

Foto's bij terug naar huis.







Terug naar huis

do. 7 september

's Morgens krijgen we een prima ontbijtje van de heer des huizes. Als we nog maar net vertrokken zijn, ontdekt Wanda dat haar stok nog binnen staat. Als ze hem terug heeft, lopen we nog even door het stadje om foto's te maken. Ook gaan we naar de overkant van de Dordogne om te kijken hoe de route daar verder gaat, als voorbereiding voor volgend jaar!  Op het plein bij Cyrano, drinken we koffie en kopen belegde stokbroodjes bij de bakker.

Daarna wachten we op de taxi op een bankje langs de oever van de Dordogne. Als we op het vliegveld komen, vragen we eerst of de stok van Wanda wel mee mag in het vliegtuig. Dat mag als hij goed wordt vastgemaakt aan Wanda haar rugzak.
Alles gaat verder prima. om 4 uur zijn we in Rotterdam, waar de man van Wanda klaar staat om ons naar huis te brengen.

Foto's bij Bergerac










Bergerac, toch weer 22 km

dag 89  / wo. 6 september

Als we beneden komen, worden we door Frederique begroet met 2 zoenen. Volgens hem hoort dat in Frankrijk?!
Het ontbijt is overweldigend met vers geperst sinaasappelsap, 2 soorten lichtbruin brood, kaas en worst, zelfgemaakte jam, koffie, melk en cereals en zelf gebakken cake.
Wat er over is mogen we meenemen voor de lunch. We hebben nog kaas e.d, dus we nemen alleen brood mee. Als we vertrekken wordt er uitgebreid afscheid van ons genomen.

We volgen vandaag een zelfbedachte route naar Bergerac. Op de kaart hebben we een groen aangegeven weg (D707) ontdekt en we willen koste wat koste een stukje van die route lopen.
Het begint goed met een paar halfverharde weggetjes door het bos. Later moeten we ook een paar km langs een erg drukke weg lopen. We lopen naar het noorden in plaats van naar het zuiden, om via via bij die mooie route te komen.

We vinden  onderweg kleine gele en blauwe pruimen en lopen langs mooie gehuchtjes. De groene route naar Bergerac is inderdaad mooi en voert langs de wijngaarden van de Bergeracwijn. Jammer genoeg is het een mooie route voor automobilisten en niet voor wandelaars.  Auto's en vrachtwagens denderen met minstens 70 km per uur langs en de berm, waar we steeds induiken, is maar smal.
De vegetatie is mediterraan met parasoldennen, veel mooie bloemen en erg veel vlinders. Eindelijk kunnen we afslaan naar Saint Foy des Vignes, omhoog, omhoog, omhoog, een heerlijk rustig weggetje met prachtige vergezichten. We lunchen op een bankje bij de begraafplaats en beginnen daarna aan de lange weg naar beneden. We ontdekken kweeperen langs de kant van de weg en weer een boom vol kleine gele pruimpjes (Mirabellen). We plukken elk een handvol. Lekker fris!
De bramen en ook hele wijngaarden zijn hier uitgedroogd.

Eindelijk komen we bij het bordje Bergerac, maar dan is het nog 1 uur lopen naar het centrum. Daar volgen we de bordjes: informatie en komen bij het treinstation uit, waar alleen informatie over treinreizen wordt gegeven. We moeten dus terug naar het centrum. Omdat 1 pelgrimsadres is gesloten en een ander adres niet reageert, vragen we bij de VVV of ze een B&B of hotel voor ons willen boeken. We krijgen een dik boek met adressen en moeten zelf maar iets zoeken, dan zal het meisje achter de balie wel voor ons bellen. Alles blijkt vol! Het allerlaatste adres lukt en heeft zelfs 2 eenpersoonsbedden voor ons. Wat een opluchting. We laten het meisje ook nog een taxi voor morgenochtend naar het vliegveld regelen.
We kunnen  pas na 16.00 uur terecht in ons B&B en gaan dus eerst maar eens een stempel scoren bij het Doicenais (of zoiets) huis. Een oudere dame zet een stempel in ons pelgrimspaspoort en loopt daarna naar boven voor een handtekening van een pastoor/priester/bisschop???

De grote kathedraal is kil en onpersoonlijk vergeleken met alle mooie, kleine, romaanse kerkjes van de laatste dagen. We zijn er al gauw weer uit. In het oude centrum komen we terecht op een gezellig plein met het standbeeld van Cirano de Bergerac met zijn grote neus. Hij kon goed schrijven en dichten, maar was niet knap. Een vriend vraagt hem om brieven en gedichten te schrijven aan de vrouw van zijn dromen. Het meisje wordt verliefd op de schrijver, niet op de man, die verliefd is op haar.
We drinken een glas rosé en nemen wat foto's. We kijken ook even bij de St. Jacobskerk, maar die is dicht.

Dan gaan we op zoek naar onze Chambre d'Hôte. Op een heel mooi en rustig pleintje met vakwerkhuizen, midden in het centrum, vinden we La Bonbonniere. Een pittige, maar rustige dame begroet ons en brengt ons naar de eerste verdieping, naar een grote zit/slaapkamer, met op de gang een badkamer en een apart toilet. De kamer is vrolijk en met veel kleur ingericht en we hebben een waterkoker en theezakjes op onze kamer.
We drinken thee, douchen en rusten uit. Kleding wassen slaan we dit keer over. Morgen zijn we weer thuis.

Om kwart voor 8 gaan we de stad in op zoek naar een gezellig eettentje. Onze madame raadt ons aan om bij La Cuillère de Maman te gaan eten, maar dat vinden we er niet gezellig uitzien.
We lopen nog even door en eten bij restaurant Riverside, met uitzicht op de Dordogne. Een echte aanrader!
Lysan eet een salade Pericordiene, witte vis met knapperige groenten uit de oven en toe crème brûlee.
Wanda eet gravad lax, biefstuk met grote frites en chocoladetaart toe. We drinken daarbij rosé en uiteraard water.
Als we teruglopen is het al helemaal donker.

zondag 24 september 2017

Foto's bij het vervolg van 4 km van .......








Vervolg van 4 km voorbij Laveyssiere

nog steeds dag 88 / 5 september

We moeten weer even langs een drukke D-weg lopen en daarna over de ventweg langs de D709.
Les Clos des Arches is een mooi huis in het groen.
Jocelyn doet open en heet ons hartelijk welkom.
Haar man Frederique en gehandicapte zoon Kevin stellen zich ook voor.
Jocelyn wijst ons onze kamer.
Het is een L-vormige ruimte met in het smalle deel een 1-persoonsbed en in het brede gedeelte een tweepersoonsbed. We hebben een douche en toilet , een balkon met stoelen en een tafeltje en op ons nachtkastje een leeslamp, een flesje water en een pakje zakdoeken.
De was mogen we beneden in de wasmachine doen.

Jocelyn en haar man komen uit Parijs en wonen hier pas 2 jaar. Zij werkte in Disneyland en hij had een technische baan en had veel met buitenlanders te maken. Ze spreken alletwee behoorlijk goed Engels. Sinds Maart dit jaar ontvangen ze gasten. Hij verschoont de bedden en wast en strijkt. Zij doet de boodschappen en kookt. Samen verzorgen ze Middeleeuwse spelen met kostuums en boogschieten, e.d. Frederique is erg druk en wil Engels met ons praten ter verbetering van zijn woordenschat.
Hij legt alles 3 x uit met veel omhaal van woorden. Hij verteld o.a. over zijn zoete kruidenwijn, die volgens hem middeleeuws is.

We mogen eerst een zoete witte wijn proeven als aperitief en krijgen daarna ook een beetje van de super interessante, zelfbedachte, zoete, rode middeleeuwse kruidenwijn. Volgens Lysan gewoon koude bischopswijn!
 Maar goed, het is gezellig en we eten er stukjes brood met tonijn dipsaus bij. Daarna gaan we aan tafel met de familie en eten we quiche met eendenvlees, kabeljauw met garnalen en tomatensaus, dan 2 soorten kaas en als dessert stukjes fruit met vers geperst sinaasappelsap. We drinken er droge witte wijn en water bij. Later krijgen we nog een tisane (kruidenthee). Bijna al onze kleding is in de wasmachine gewassen en in de droger gedroogd.
We vallen uitgeput op onze bedden neer. Lysan heeft 's nachts weer last van haar linkerbeen en slaapt onrustig.

vrijdag 22 september 2017

Foto's bij Laveyssiere








4 km voorbij Laveyssiere 20 km

dag 88 / di. 5 september

Om kwart over 6 begint het gerommel in de refuge al en om kwart voor 7 is Dick al terug van de bakker. Hij heeft ook brood voor ons meegenomen. In de herberg is koffie/thee en er zijn jammetjes en crackers. In principe is er dus een soort ontbijt, maar wij zijn blij met ons verse brood en hebben zelf nog yoghurt en kaas voor erbij.

We nemen afscheid van Anneke en Dick. Zij gaan vandaag 35 km lopen naar Sainte Foy. Waar de Spaanse zussen heengaan weten we niet, die roepen alleen : Ola, als ze vertrekken.
Wij ontbijten rustig en gaan pas om kwart over 8 de deur uit. Bij de bakker kopen we nog een quiche en 2 kleine broodjes voor onderweg.

Vandaag lopen we een eigen bedachte route, waarbij we de kaart van 1 cm is 1,5 km gebruiken. Oorspronkelijk waren we van plan in 3 dagen van Perigieux naar Bergerac te lopen, de alternatieve route uit ons pelgrimsboekje.
We vliegen n.l terug naar Rotterdam, vanaf Bergerac.
Het lukte ons niet om onderdak te vinden voor die route. Er waren adressen gesloten (camping Les Trois Frères) en andere bestonden niet meer. We hebben daarom de gewone route naar Mussidan genomen en gaan nu beginnen aan de doorsteek naar Bergerac.
 Hylke (echtgenoot) heeft voor ons onderdak geregeld in een chambre d'hôte:  Les Clos d'Archers, ongeveer 4 km voorbij Laveyssiere.

We lopen via een drukke weg het stadje uit. Na zo'n 2,5 km kunnen we eindelijk afslaan richting Bourgnac. Dan gaat het door kleine, stille dorpjes en gehuchtjes en over smalle wegen, waar vrijwel geen verkeer is. Heerlijk! Een prachtige route!
De eiken hangen vol grote eikels, die met plofjes op de bosgrond vallen. De hazelnoten zijn bijna rijp en vallen ook al op de grond en de tamme kastanjes hebben enorme bolsters, maar zijn nog niet rijp.
In de bermen zien we verse sporen van wilde zwijnen, maar hoewel het flink kraakt en ritselt in het bos, zien we niets.

Bij Eglise-Neuve rusten we uit op het muurtje bij de Mairie. Er is ook een toilet met wc-papier, maar zonder wasbak. Gelukkig hebben we zelf wel wat bij ons. Het kerkje is van buiten oud en vervallen, van binnen is het mooi en blijkt nog in gebruik.
Dit is de streek van het eekhoorntjesbrood, staat op een bord. Daar gaan we niet naar zoeken, want er wordt voor ons gekookt vanavond. Lysan ziet er wel een paar.
Het stuk hierna is heel mooi, met koningsvarens en heide in de bermen en regelmatig heel ver zicht.
Er groeien verwilderde wijnranken langs de bosrand met trossen rijpe blauwe druiven. Al snoepend lopen we verder.
In Saint Jean rusten we uit op een muurtje langs een beek. Lysan belt Hylke voor het juiste adres van de chambre d'hôte. Ondertussen zien we een hert al grazend onze kant op lopen. Hij ziet ons wel, maar komt toch steeds dichterbij. Plotseling rent hij met een paar sprongen de moestuin in van het dichtstbijzijnde huis en zien we hem niet meer.

Hylke legt precies uit hoe we naar ons overnachtings-adres moeten lopen en regelt ook het diner voor ons.  We gaan eerst maar eens lunchen en lopen daarna naar Laveyssiere. Dat blijkt een goed verzorgd minidorp met veel bronnen en beekjes, een mooi kerkje en een restaurant. Ook staan er staan overal bankjes. In het kerkje staat achter glas een rijk versierd doodskistje met daarop een pop? met mooie kleertjes aan: Maria Sacrissima Bambina! Daarbij staat een verhaal over een familie uit het dorp, wiens peuter van 2 jaar voor, bij of na haar dood wonderen heeft verricht. Door haar toedoen was het water bij alle bronnen geneeskrachtig geworden, vooral voor mensen met huid aandoeningen.

Als we op het terras van het restaurant wat zitten drinken, komt er een groep pelgrims voor onze neus staan en vraagt ons het hemd van het lijf over onze pelgrimstocht. Als ze horen waar we vandaan komen en waar we heen willen, applaudisseren ze luid.

donderdag 21 september 2017

Foto's bij Mussidan







Mussidan 26 km

dag 87  / ma. 4 september

We kunnen niet vroeg vertrekken, want de madame van de camping moet eerst ons chaletje keuren en dat doet ze pas om 9 uur.
Gelukkig, we worden goedgekeurd!

Als we in centrum van Saint Astier komen, verbazen we ons over de versieringen boven de straten en pleinen zijn aangebracht. Is hier een of ander feest gevierd? We hebben geen idee!
We pinnen geld en verlaten daarna de stad via de D3. We lopen langs een erg drukke weg met smalle berm. Niet bepaald prettig lopen. Na ongeveer 2 km komen we weer op de route uit en kunnen we afslaan, het bos in.
Het is weer behoorlijk steil heuvel op en heuvel af, maar door prachtige bossen. Het miezert en regent en soms is het droog, dus poncho aan en poncho uit. Pas later in de middag wordt het zonnig en dan is het ook direct flink warm. We zweten wat af!

We lunchen op een bankje bij een jachthut, half onder een afdakje. Als we weggaan ontdekken we dat we ook binnen hadden kunnen zitten, want de deur is open. We blijven stijgen en dalen. Het schiet niet erg op. Bij Douzillac gaan we per ongeluk via de GR. naar beneden. Lysan ziet het niet meer zitten om nog een keer de berg op te klimmen. Daarom gaan we toch maar weer verder langs de D3 tot aan Saint Louis. Het is niet heel druk, maar toch echt niet leuk, als de auto's en soms vrachtwagens, zo dicht langs ons heen razen.

Daarna lopen we weer via de pelgrimsroute verder over een mooi wandel/fietspad.
Het is inmiddels droog, zonnig en behoorlijk warm. In de prachtig bloeiende bermen fladderen veel vlinders en we zien ook weer veel hagedissen.

Eindelijk, eindelijk komen we aan in Mussidan. Het oude pelgrimshuis is gesloten en het nieuwe is daar vlak achter in een afbraakpand. De gangen en trappen  zijn vies en stoffig, maar de pelgrimsruimte wordt duidelijk wel schoongehouden en bestaat uit 3 vierpersoonskamers een grote eet-zitkamer, een keuken, badkamer en apart toilet.
De Spaanse zussen en Dick en Anneke zijn er al. Wij rusten eerst een tijdje uit op onze kamer. Na het douchen en kleren wassen gaan we erop uit. We doen boodschappen bij een kleine supermarkt, waar je o.a losse wijn kunt kopen voor 1,60 euro per liter.

We eten pasta met venkel en wortel en daarbij een omelet met salami. Toe koffie/thee uit de voorraad van de herberg. We gaan vroeg naar bed.

Foto's bij Saint Astier








woensdag 20 september 2017

Saint Astier 21,5 km

dag 86 / zo. 3 september

Om 7 uur staat er een minimaal ontbijt klaar van koffie/thee, hard brood en jam.
We lopen al snel Perigieux uit en omhoog, omhoog de heuvels in, via smalle wegen, stenige bospaadjes en landweggetjes. Door dorpjes en gehuchten en langs mooie huizen met prachtige tuinen.

Bij de ingang van een mooi huis staat een houten kastje voor pelgrims. We doen het open en ontdekken een pot met nootjes en een schrift. We nemen wat nootjes en schrijven een bedankje in het schrift. De heer des huizes komt naar buiten en wenst ons een goede camino.

We komen bij Abaye de Chancelade, waar de restanten van een romaans klooster te zien zijn en waar in het park bij het mooie kerkje een keurig toilet is.
Deze etappe zijn de openbare toiletten overal keurig schoon en is er zelfs altijd toiletpapier! Heel anders dan in Noord-Frankrijk.

In Gravelle is een minisupermarktje open. Er is niet veel keuze, maar we kopen een zakje uiensoep en een pak pasta, een blikje sperziebonen en lekker vers stokbrood. Daarna gaan we op het terras van de bijbehorende bar zitten en drinken een blikje frisdrank. Anneke en Dick komen er ook aanlopen en voegen zich bij ons. Anneke heeft veel pijn aan haar benen, maar denkt niet aan opgeven.

Bij een mooie fiets en wandelbrug lunchen we en rusten we uit. We lopen vandaag op de bonnefooi.
We hopen dat er op de camping in St. Astier plek voor ons is.
De route is erg mooi! Ergens op een smal en kronkelig pad, zit een vos, die, als hij ons gewaar wordt, verdwijnt in de bosjes. Het laatste stuk van de route lijkt altijd weer lang.

We komen terecht op een mooie camping met veel groen en kunnen kiezen uit een mobilhome met 2 slaapkamers, keuken, douche en toilet of een tenthuisje met 2 bedden en verder niets. Het verschil is maar een paar euro, dus we kiezen voor het mobilhome (met eigen terras). Het kost maar 33,- euro voor 2 personen, maar we moeten wel 150,- borg betalen met onze creditcard voor het geval er iets kapot gaat of we het niet schoon achterlaten.
Anneke en Dick zijn er ook. Zij hebben voor het tenthuisje gekozen en moeten 100,- euro borg betalen.

Na het douchen, enz. drinken we een glaasje wijn bij de bar en kopen een fles wijn voor bij het avondeten. Anneke heeft ons een halve krop sla gebracht. Wij hebben wat kruiden geplukt en hebben nog wat tomaatjes en druiven. Tot grote schrik van Lysan, gooit Wanda de pasta in koud water en brengt dat samen aan de kook. Met de uiensoep als saus en de sperzieboontjes en kruiden erbij, is het eten.
We krijgen in geval genoeg binnen en spoelen alles weg met Bergeracwijn.

Om ongeveer 10 uur gaan we naar bed. Ook hier zijn uilen, horen we!

Foto's bij Perigieux






Perigieux 25 km

dag 85 / za. 2 september

Iedereen is vroeg op en ook wij verlaten de herberg al om 7.45 uur.
Eerst halen we nog even vers brood voor de lunch, bij het bakkertje om de hoek.
Het is koud en behoorlijk mistig. We lopen flink door en passeren al gauw Dick en Anneke.
Anneke strompelt zo erg dat we ons haast niet voor kunnen stellen dat ze Sevilla ooit kan bereiken.
Later halen we de Spaanse zussen ook in (en zij ons weer en wij hen). We lopen door een prachtig bosgebied. Weer een heel ander landschap als voorgaande dagen.
Wanda loopt voorop en ziet een eekhoorn. Lysan is weer te laat, jammer! Dat heb je als je achteraan komt zetten.
Overal staan borden met: help ons om onze flora en fauna te beschermen en houdt uw honden aan de lijn, maar alle honden die we, met hun baasjes, tegenkomen, lopen los!
Vandaag zijn er regelmatig bankjes onderweg en daar maken we dankbaar gebruik van.

We zijn al vroeg in Perigieux en lopen door de smalle straatjes van de gezellige, maar drukke stad. In de kathedraal is een bruilofts-mis aan de gang.
Terwijl Wanda stempels haalt, kijkt Lysan met verbazing naar de 60-er jaren kleding en auto's/motoren van het paar en van de gasten. Het is een soort toneelstuk, lijkt het wel. Een hele show!

We zoeken naar de pelgrims-herberg en moeten een paar keer vragen voor we de juiste weg gevonden hebben. Als we er zijn worden we begroet door een hospitalero, die alles minstens 3 x uitlegt  en ook steeds maar dezelfde dingen vraagt. Zijn vrouw rommelt om ons heen. Gelukkig hebben we een ruime 3-persoonskamer voor ons tweeën. In de 2 andere kamers slapen de  Spaanse zussen en Anneke en Dick. De gastheer en vrouw hebben ook een eigen kamer.

Er wordt niet voor ons gekookt, maar het stel bemoeid zich wel overal mee: welke pan we gebruiken, welk gaspitje en hoe hoog we het gas zetten. Hoe lang we ons eten kookt en waar we het opeten, enz
Ook hoe we de centrifuge laden, waar onze was staat en aan welk rekje, enz, enz. Allemaal goed bedoeld, maar we zijn blij als we ons in onze kamer terug kunnen trekken.

Foto's bij Sorges