dag 82 / 30 augustus
Om half 8 staan we op en om 8 uur komt de hele familie Jonker, inclusief oma, binnenstappen met ons ontbijt: koffie, thee, div. soorten brood, kaas, vlees en jam, warme eieren en fruit en plastic-zakjes om de restanten in te pakken voor de lunch.
We nemen hartelijk afscheid en vertrekken tegen 9 uur.
Als we buiten komen is de lucht in het oosten blauw en in het westen pikzwart. De hoezen snel om de rugzakken en de poncho's aan, en ja hoor we zijn nog geen 10 min. aan het lopen of het begint al te hozen. We schuilen onder de overhangende rand van een kleine woning. Een raam gaat open en een dame vraagt vriendelijk of we soms binnen willen komen. Dat doen we toch maar niet. Als het iets minder hard tekeer gaat, gaan we verder.
Als de zon schijnt is dit vast een prachtige wandeling. De weg voert door mooie bossen met veel meertjes! Maar de paden zijn veranderd in beekjes, met soms diepe gedeelten, die we niet altijd kunnen ontwijken. Ook als het even min of meer droog is, drupt en druipt alles in het bos, dus de poncho's blijven aan. Op glibberige paadjes gaat het omhoog en omlaag. Ergens in het bos staat een caravan met een bankje ervoor onder een afdak. Daar nemen we een pauze en eten wat fruit. Later is het droog en kunnen de poncho's uit. Die 14 km schieten niet erg hard op. Het lijkt wel of we langer onderweg zijn dan gisteren.
Het laatste gedeelte lopen we langs een drukke weg met veel vrachtverkeer. Dat loopt ook niet echt prettig! Gelukkig ligt de refuge aan een rustig straatje.
We zijn te vroeg. Françoise, de vrijwilligster doet kortaf en zwaait ons met allerlei regels om de oren.We mogen gelukkig wel binnen komen, ons inschrijven en betalen, douchen en onze kleding wassen.
Hoera, er is een centrifuge!
We gaan naar de supermarkt en de bio-bakker om alvast piknikspul te kopen voor morgen en drinken daarna een glaasje wijn in een hotel- restaurant. Er komt een jongeman met versierde stok en rugzak binnen die, naar later blijkt om eten en of onderdak vraagt, maar wordt weggestuurd.
Als we weer bij de refuge komen, is hij daar ook en hij mag van Françoise zijn tent in de tuin zetten en douchen. Hij heet Kiyan, komt uit Noord-Frankrijk en is op de terugweg vanaf Santiago de Compostella. Hij heeft besloten om op de terugweg geen geld meer uit te geven en te leven van wat hij krijgt.
Er is ook een andere pelgrim bij gekomen: Martijn uit Nederland. Hij is onze namen onderweg tegen gekomen en heeft een deel van mijn blog gelezen.
Hij weet nog niet of hij verder kan met de camino. Zijn vriend en collega heeft gisteren n.l. een hartinfarct gehad en ligt in het ziekenhuis.
We eten weer erg lekker: tomatensoep, aardappelschotel met stukken kip, stukje kaas en koffievla en daarna een kopje kruidenthee: tisane.
Daarna zitten we nog een tijdje te praten over onze camino-ervaringen.
Kiyan eet de restjes op en praat uitgebreid met Françoise over zijn tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten