dag 88 / di. 5 september
Om kwart over 6 begint het gerommel in de refuge al en om kwart voor 7 is Dick al terug van de bakker. Hij heeft ook brood voor ons meegenomen. In de herberg is koffie/thee en er zijn jammetjes en crackers. In principe is er dus een soort ontbijt, maar wij zijn blij met ons verse brood en hebben zelf nog yoghurt en kaas voor erbij.
We nemen afscheid van Anneke en Dick. Zij gaan vandaag 35 km lopen naar Sainte Foy. Waar de Spaanse zussen heengaan weten we niet, die roepen alleen : Ola, als ze vertrekken.
Wij ontbijten rustig en gaan pas om kwart over 8 de deur uit. Bij de bakker kopen we nog een quiche en 2 kleine broodjes voor onderweg.
Vandaag lopen we een eigen bedachte route, waarbij we de kaart van 1 cm is 1,5 km gebruiken. Oorspronkelijk waren we van plan in 3 dagen van Perigieux naar Bergerac te lopen, de alternatieve route uit ons pelgrimsboekje.
We vliegen n.l terug naar Rotterdam, vanaf Bergerac.
Het lukte ons niet om onderdak te vinden voor die route. Er waren adressen gesloten (camping Les Trois Frères) en andere bestonden niet meer. We hebben daarom de gewone route naar Mussidan genomen en gaan nu beginnen aan de doorsteek naar Bergerac.
Hylke (echtgenoot) heeft voor ons onderdak geregeld in een chambre d'hôte: Les Clos d'Archers, ongeveer 4 km voorbij Laveyssiere.
We lopen via een drukke weg het stadje uit. Na zo'n 2,5 km kunnen we eindelijk afslaan richting Bourgnac. Dan gaat het door kleine, stille dorpjes en gehuchtjes en over smalle wegen, waar vrijwel geen verkeer is. Heerlijk! Een prachtige route!
De eiken hangen vol grote eikels, die met plofjes op de bosgrond vallen. De hazelnoten zijn bijna rijp en vallen ook al op de grond en de tamme kastanjes hebben enorme bolsters, maar zijn nog niet rijp.
In de bermen zien we verse sporen van wilde zwijnen, maar hoewel het flink kraakt en ritselt in het bos, zien we niets.
Bij Eglise-Neuve rusten we uit op het muurtje bij de Mairie. Er is ook een toilet met wc-papier, maar zonder wasbak. Gelukkig hebben we zelf wel wat bij ons. Het kerkje is van buiten oud en vervallen, van binnen is het mooi en blijkt nog in gebruik.
Dit is de streek van het eekhoorntjesbrood, staat op een bord. Daar gaan we niet naar zoeken, want er wordt voor ons gekookt vanavond. Lysan ziet er wel een paar.
Het stuk hierna is heel mooi, met koningsvarens en heide in de bermen en regelmatig heel ver zicht.
Er groeien verwilderde wijnranken langs de bosrand met trossen rijpe blauwe druiven. Al snoepend lopen we verder.
In Saint Jean rusten we uit op een muurtje langs een beek. Lysan belt Hylke voor het juiste adres van de chambre d'hôte. Ondertussen zien we een hert al grazend onze kant op lopen. Hij ziet ons wel, maar komt toch steeds dichterbij. Plotseling rent hij met een paar sprongen de moestuin in van het dichtstbijzijnde huis en zien we hem niet meer.
Hylke legt precies uit hoe we naar ons overnachtings-adres moeten lopen en regelt ook het diner voor ons. We gaan eerst maar eens lunchen en lopen daarna naar Laveyssiere. Dat blijkt een goed verzorgd minidorp met veel bronnen en beekjes, een mooi kerkje en een restaurant. Ook staan er staan overal bankjes. In het kerkje staat achter glas een rijk versierd doodskistje met daarop een pop? met mooie kleertjes aan: Maria Sacrissima Bambina! Daarbij staat een verhaal over een familie uit het dorp, wiens peuter van 2 jaar voor, bij of na haar dood wonderen heeft verricht. Door haar toedoen was het water bij alle bronnen geneeskrachtig geworden, vooral voor mensen met huid aandoeningen.
Als we op het terras van het restaurant wat zitten drinken, komt er een groep pelgrims voor onze neus staan en vraagt ons het hemd van het lijf over onze pelgrimstocht. Als ze horen waar we vandaan komen en waar we heen willen, applaudisseren ze luid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten