zondag 30 april 2023
Maandag 17 en dinsdag 18 april terugreis
Om kwart over 6 zijn de eerste pelgrims al weer aan het inpakken. Lysan heeft het gevoel dat ze nog maar net in slaap is, maar om kwart voor 7 begint de schoonmaakploeg al en dus moeten we snel aankleden en inpakken. Om half 8 verlaten we het pand.
We ontbijten in een grote bar en lopen door het park langs de rivier, totdat het tijd is om naar de trein te gaan. De reis naar Madrid duurt 4,5 uur en we komen aan op het station vlak bij het koninklijk paleis en het grote plein: Plaza Mayor. Daar in de buurt hebben we bij hostal Mola een bed gereserveerd. We komen in een kamer met 8 ingebouwde bedden, waarvan 1 boomhut vrij is en 1 beneden bed. Het is heel modern en iedere huttenkamer heeft een eigen douche en toilet, maar Lysan ziet de hoge boomhut al helemaal niet zitten en voor Wanda is het ook een hele onderneming! 's Nachts valt ze er bijna uit.
De volgende dag gaan we in het grote park wandelen en picknicken totdat we met de bus naar het vliegveld gaan en terug naar Amsterdam vliegen.
Voor Wanda was dit de laatste keer.
Lysan wil graag verder, maar pas volgend voorjaar. Nog een heel jaar om er over na te denken!
dag 133 zondag 16 april van Hospital de Orbigo naar Astorga
Onze laatste echte wandeldag!
Om 06 uur staan de Italianen alweer op en gaan beneden in de grote hal verder met hun geklets! Om kwart voor 7 staan wij ook maar op en gaan ons aankleden en de rugzak inpakken. In de keuken maken we koffie en thee uit voorraad en eten onze yoghurtjes en wat fruit.
Om 8 uur vertrekken we. Het is onbewolkt en het wordt uiteindelijk zo'n 20 graden. Vandaag lopen we weer door een heel mooi gebied en de weg voert ons een paar keer flink omhoog tot 918 m., met prachtige vergezichten. Op de bergen in de verte zien we duidelijk sneeuw liggen. Aan de nog kale bomen hangen grote plukken IJslands mos. We horen de koekoek en hop en heel veel zangvogels, zoals elke dag!
Bovenop een vlak stukje berg staan wat bijzondere bouwsels en kun tegen een donatie eten en drinken pakken. Het ziet allemaal bijzonder kleurrijk en apart uit!
In Astorga gaan we eerst op zoek naar het station, omdat we morgen van Astorga naar Madrid willen met de trein. Er staat een modern apparaat, waar je dat op zou moeten kunnen regelen. Na heel veel vragen beantwoorden en gegevens invullen, blijkt bij de betaling dat e.a. niet is gelukt. Onze achterwacht Hylke komt te hulp. Hij ontdekt dat de trein die we wilden nemen vol is en er morgen geen andere trein gaat vanwege werkzaamheden. Vandaag vertrekt er wel een trein naar Leon en morgen kunnen we van Leon naar Madrid. Hylke regelt de trein naar Madrid en stuurt onze tickets per mail. Wij maken een korte wandeling door Astorga en gaan met de trein terug naar Leon. Na even zoeken vinden we onderdak bij de blauwe nonnen van Maria.
De albergue kost 8 pp en is een beetje basic, maar we hebben een ruime zaal samen met een Italiaans meisje. Op het plein voor de herberg eten we een hamburger en we drinken later nog een glas wijn of cognac bij een andere bar.
Terug in de herberg is er nog veel lawaai van pratende mensen en er wordt veel heen en weer gelopen vooral door de vrijwilligers. Het raam moet ook weer dicht, maar wordt door Lysan weer even hard open gezet! Lysan slaapt slecht! Zere teen, veel lawaai, ligt niet lekker!
vrijdag 28 april 2023
dag 132 zaterdag 15 april van Villar de Mazarife naar Hospital de Orbigo
We dachten een ontbijt te kunnen krijgen in de bar van onze herberg, maar er is alleen koffie. We gaan dus met een lege maag op pad. Paula loopt met ons mee, of liever gezegd achter ons aan. Ze loopt erg moeilijk als gevolg van spierpijn onder haar voet. De weg gaat door een landbouw gebied en is vlak en saai. Pas na 6 km is er een dorpje met een bar, waar we kunnen ontbijten. Paula huilt inmiddels van de kramp onder haar voet. Zij gaat uiteindelijk met een taxi verder.
Er staat nog steeds een harde wind, maar de zon schijnt en het is niet meer zo koud. Om ongeveer 13 uur lopen we Hospital de Orbigo binnen over een prachtige brug. We schrijven ons in bij albergue de San Michel en komen in een zeer kleurrijke herberg terecht. Alle wanden zijn bedekt met schilderijen. Er is een flinke keuken en een mooie tuin. We slapen op een zaal met 8 stapelbedden, waar we allebei een beneden bed hebben. Als we klaar zijn met ons gewone riedeltje van bed klaarleggen, douchen, enz, gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen. We eten de plaatselijke specialiteit: Forelsoep. Veel brood in een rode bouillon met een groot stuk vis erop! De ober doet voor hoe je de vis het beste kunt ontgraten. Het is een hele maaltijd.
Buiten zien we Paula lopen. Ze vertelt dat de taxichauffeur haar regelrecht naar de farmacia heeft gebracht, toen hij hoorde wat er aan de hand was. Daar heeft ze een soort brace om haar voet gekregen en een smeerseltje. Ze oefent met haar sandalen aan of het nu beter gaat. Morgen wil ze eigenlijk de bus nemen naar Astorga, maar die rijdt niet op zondag.
Wij lopen nog naar een grote supermarkt om eten voor vanavond en morgen overdag. Er is een groep Italianen gekomen, die de keuken in beslag hebben genomen. We hangen wat rond in afwachting of de keuken vrij komt, maar gaan uiteindelijk ook maar wat voor onszelf klaarmaken en daar opeten, want buiten is het echt te koud.
Later wandelen we nog naar de mooie brug en drinken nog een wijntje bij een bar: 1 euro met gratis pincho. Waar leven die mensen van?
In onze albergue wordt wierook door het lucht-circulatie-systeem verspreid en er staat continue plong-plong muziek op. Gelukkig maar tot half 10, daarna nemen de snurkers het over.
dag 131 vrijdag 14 april van La Virgin del Camino naar Villar de Mazarife
We zitten om kwart voor 9 beneden om te ontbijten. Lysan wil een croissant, maar er is alleen een donut. Oké, maar kan ik ook een broodje krijgen? Er wordt iets onduidelijks gemompeld, maar er komt geen broodje. Op het moment dat we met onze rugzakken op het pand willen verlaten, komt er een kokkin met een enorme tosti aan. Sorry, te laat en te groot!
Omdat we niet weer langs snelwegen willen lopen nemen we de omweg richting Astorga en gaan via rotondes en bruggen de wildernis in. Langs kleine, uitgestorven dorpjes met een flinke en erg koude wind tegen. We lopen nog steeds op een hoogvlakte van tussen de 800 en 1000 meter boven de zeespiegel. Het is een soort heidegebied met veel bremstuiken en zo hier en daar wat kleine bomen en stuiken. Soms ook een omgeploegd landje. De aarde is oranje-rood gekleurd. Het doet hier denken aan de Wuthering Heights van Emily Brönte!
We komen in een klein dorpje met een sjiek hostal, waar een heel aantal mensen aan het ontbijten is. Het ziet er heel luxe uit, maar voor 3 euro krijgt Lysan koffie, sinaasappelsap en twee lekkere broodjes. Wanda neemt alleen thee.
Daarna komt er kilometers lang niets, totdat we in het dorp komen waar we willen overnachten: Manzarife en de herberg: Casa de Jesus. We betalen 12 euro aan een vriendelijke jonge vrouw en krijgen schone lakens en slopen mee voor ons bed op de vrouwenslaapzaal.
We douchen, hangen onze was in de tuin en verkennen het dorp. We maken kennis met Paula uit Nieuw Zeeland en eten later het pelgrimsmenu met William, een Italiaanse Spanjaard, die hele verhalen verteld over zijn jeugd in Milaan, zijn verkering met een meisje uit Leiden en zijn leven nu in Bilbao. We eten groentesoep en gebraden kip met patat. Toe ijs of fruit. Onze hospita en haar zoontje schuiven ook aan en het kind moet laten horen hoe goed hij al Engels kan. Paula komt vragen of ze morgen met ons mee mag lopen.
dag 130 donderdag 13 april van Leon naar La Virgen del Camino
We doen rustig aan vandaag en nemen de tijd om Leon te bekijken. Dat mag ook wel na de lange afstanden, die we de laatste dagen gelopen hebben.
In de mooie grote eetkamer van onze herberg maken we koffie en thee uit eigen voorraad en eten het brood op, dat we over hebben van gisteren.
Tegen half 10 gaan we door de buitenwijken van Leon naar het oude centrum. Bij het mooie gebouw van Gaudi en de bank waarop hij zit, maken we foto's. Daarna gaan we richting kathedraal, waar we eerst in een hip café koffie drinken, met een gratis stuk lekkere cake. Het café is heel bijzonder en kleurig ingericht en de wc is heel speciaal!
Lysan gaat de kathedraal van binnen bekijken (5 euro voor pelgrims) en Wanda van buiten. Later halen we er allebei een stempel in ons pelgrims paspoort.
Voor we de stad verlaten drinken we nog een keer koffie en gaan naar het toilet in hetzelfde café. We lopen weer langs drukke wegen, bedrijfsterreinen en ongezellige buitenwijken de stad uit. Bij een enorme supermarkt kopen we wat lunchproducten en eten die op in de overdekte hal van het winkelcentrum. Er zijn ook gratis schone toiletten, dus we kunnen er weer even tegen.
Het dorp: Virgin del Camino, ligt vastgeplakt aan de buitenwijken van Leon. Volgen ons boekje zijn er meerdere pelgrims herbergen, maar de twee die wij vinden zijn allebei gesloten. Gelukkig is er wel een eenvoudig hotel, dat twee eenpersoonskamers met eigen douche en toilet vrij heeft! Een heerlijk opgemaakt bed en schone handdoeken, douchegel, enz.
We drinken koffie en vers sinaasappelsap in de bar van ons hotel en gaan om 8 uur het restaurant eten. We eten aardappel-tonijnsalade en daarna vis met salsa verde en gebakken aardappeltjes. Toe Flan met citron. We gaan vol en voldaan naar bed.
De nacht is erg onrustig met verkeer en lawaai van hard pratende mensen in de gang en buiten.
donderdag 27 april 2023
dag 129 woensdag 12 april van Reliegos naar Leon
Het is bewolkt met een koude wind!
We nemen een reuzecroissant (erg droog!) en koffie als ontbijt. De camino voert ons vandaag langs snelwegen, rotondes en bruggen, waarover veel verkeer dendert. Toch horen en zien we erg veel vogels. Zelfs de hop is regelmatig te horen. Ook groeien er weer overal wilde blauwe druifjes.
Als we ergens koffie hebben gedronken en we weer verder gaan regent het een beetje. Later ook nog even wat harder. Maar het duurt niet lang en de wind waait ons snel weer droog. Het gaat steeds harder waaien en we moeten er recht tegenin lopen, wat erg vermoeiend is.
We hopen een herberg te vinden in een dorp vóór Leon: Arcahueja. Volgens het boekje moeten daar 2 herbergen zijn, maar ze blijken allebei gesloten. Het is erg koud en we gaan wel lunchen in dat dorp. Vandaar is het nog een heel eind langs industrieterreinen, fabrieken en snelwegen. We zijn helemaal op als we de buitenwijken van Leon bereiken.
Wanda vindt via internet een herberg. Die is dichtbij en blijkt een prima keus: albergue St Thomas of Canterbury. We zijn de enige pelgrims deze nacht en krijgen een grote vierpersoonskamer met z'n tweeën. We douchen, wassen onze kleren en rusten uit.
Om 7 uur gaan we op zoek naar een restaurant, maar er is nog niets open. In een bar vlak bij onze herberg nemen we elk 4 lekkere pinchos met een glas wijn. In onze herberg is ook een kleine bar, daar neemt Lysan een glas Brandy en krijgt daar gratis een bakje nootjes bij!
dag 128 dinsdag 11 april van Calzada del Coto naar Reliegos
's Ochtends is er koffie en zijn er toastjes en jam. We eten ook een yoghurtje en vertrekken bijna zonder onze stokken. Mamma Canadees roept ons na: Hebben jullie je broodtrommel, schooltas en huiswerk wel bij je?
We lopen de zuidelijke route naar Leon langs een weg die nauwelijks gebruikt wordt. Na ruim 5 km nemen we een seccond breakfast Weer zo'n 8 km verder drinken we koffie en eten stokbrood.
Het laatste stuk is 13 km lang, zonder dorpje of bar! Wel veel bankjes en picknick plekken. Als we eindelijk in Reliegos aankomen zijn we allebei totallos!
Een dik mannetje met een nog dikkere sigaar probeert ons naar de gemeenteherberg te lokken, maar wij lopen door naar de volgende. Daar krijgen we een kamer met 3 stapelbedden, waar verder nog niemand is, dus we kunnen beneden slapen. Later komt er een zwijgzaam Duits meisje bij die het derde beneden bed bezet.
We verkennen het dorp, waar alleen een kleine dorpskruidenier open is. Daar kopen we stokbrood, tomaat, sinaasappel, ham en chorizo. We eten in de mooie binnentuin van onze herberg en drinken een glas wijn uit de bar.
De matrassen van onze bedden, zijn vreselijk: springveren waarvan iedere veer te voelen is. Lysan voelt zich als Eyore uit Winnie the Pooh: Als ik op een spijkerbed had willen slapen, had ik het wel gezegd!
dag 127 maandag 10 april van Ledigos naar Calzada del Coto
We lopen de hele dag langs een drukke weg. Ondanks dat horen we de koekoek en de hop en zien we veel zwaluwen, mussen en zangvogels.
Het laatste stuk naar Sahagun raken Lysan en Wanda elkaar kwijt. Lysan volgt de pijlen op de grond en Wanda de officiële borden, die L. niet eens gezien heeft. Vlak voor we Sahagun ingaan, vinden we elkaar weer terug. We gaan een broodje eten en wat drinken en zoeken uit hoe de route verder gaat. Als we de herberg van Calzada del Coto in komen, vragen we aan de Canadese vrijwilligster of er nog 2 bedden voor ons zijn. Ja hoor, er zijn nog 32 bedden waar jullie uit kunnen kiezen, zegt ze! Er zijn deze nacht maar 2 andere pelgrims: 1 Nederlander van 79 jaar, die als hobby de camino lopen heeft en een stille Engelsman. De Nederlander wil volgend jaar, samen met zijn vrouw, zijn laatste camino lopen!
De herberg is een mooi opgeknapt oud gebouw, maar 1 toilet is (blijvend?) kapot en in de wasruimte stinkt het naar riolering.
In het dorpswinkeltje kopen we yoghurt en fruit voor morgen onderweg. Later gaan we eten in de enige bar van het dorp. Onze hospita komt er ook eten. Het gesprek wordt bemoeilijkt door de aanwezigheid van een enorme TV, die keihard aanstaat, zoals in iedere bar in Noord-Spanje!
We slapen prima!
woensdag 26 april 2023
dag 126 zondag 9 april van Carion los Condes naar Ledigos
Voor 8 uur zijn we bij bar Espagna, tegenover het klooster, waar we ontbijten. Dan begint het beruchte deel van de meseta , waar 17,5 km niets zou zijn. Dat valt reuze mee! Na ongeveer 6 km is er een wagen met koffie en frisdrank en weer zo'n 6 km verder een mooi aangelegde picknickplek! In Calzadilla drinken we cola en sinaasappelsap en eten een boccadillo (stokbrood met seranoham). Bij de bar in de buurt scharrelen erg veel zwerfkatten en hun jonkies rond, bedelend om eten. Moeilijk om aan te zien!
De laatste 6 km naar Ledigos kosten Lysan erg veel inspanning. Ze heeft al dagen last van haar linker grote teen, waar een enorme blaar zit. Niet doorprikken, zegt Wanda, want dan kan het gaan ontsteken.
We kiezen een particuliere herberg: La Morena. Het meisje dat ons inschrijft zegt dat we er geen spijt van zullen krijgen! De ruimte voor pelgrims bestaat uit ongeveer 20 hamsterhokken of liever gezegd: doodskisten! Achterin een langwerpig hok zit een leeslamp en een stopcontact Er zijn kussens en dekens, schone lakens en slopen en goede douches en toiletten. Er is een washok met een wasmachine en er zijn drooglijnen in de mooie binnentuin. Er zijn nog 3 andere pelgrims die in dezelfde ruimte slapen. We douchen en doen vrijwel alle kleding die we bij ons hebben in de was en drinken koffie in de tuin.
Om half 7 gaan we eten en nemen het pelgrimsmenu: Wanda neemt bieslookcake en kip en Lysan linzen met inktvisjes in eigen inkt en gebakken ansjovisjes. Water en wijn erbij en toe elk 2 mandarijnen.
Als we willen gaan slapen, horen we nog uren lang mensen (personeel) al pratend in en uit lopen en de koeling onderaan de open trap die steeds aanslaat. Wanda gaar naar beneden en zet een stoel voor de deur met een briefje erop of men rekening met de pelgrims wil houden. Pas na 01 uur wordt het rustig. Lysan valt eindelijk in slaap, maar wordt hyperventilerend wakker. Ze pakt haar hele boeltje op en gaat op de loungebank slapen.
dinsdag 25 april 2023
Abonneren op:
Posts (Atom)