Sorges 20 km

dag 84 / 1 september

Het is behoorlijk koud. De thermometer van Wanda staat op 9* C!
We hebben 's nachts op een emmer geplast om niet naar het toiletgebouw te hoeven.

We ontbijten met thee en koffie, brood en een gekookt eitje en we nemen 2 gekookte eieren mee voor de lunch.
Dan ruimen we de hut op, pakken in en maken alles achter ons schoon.

Als we vertrekken is het nog fris, maar de zon schijnt. We lopen door een prachtig landschap, met mooie boerderijen, die allemaal grote, goedverzorgde moestuinen hebben en mooie boomgaarden. Er hangt veel fruit over de weg en we nemen dan ook de vrijheid zo nu en dan wat te plukken of uit de berm op te rapen. Er zijn zelfs vijgenbomen met rijpe vruchten en tot mijn verbazing ook nog veel perzikbomen met (bijna) rijp fruit er aan. De perziken aan mijn eigen boom in Gouda, waren al eind juni/begin juli rijp. Misschien hebben ze hier een laat soort?! Ze smaken in ieder geval verrukkelijk! Ook genieten we van de mooie vergezichten.

"s Morgens gaat het altijd goed met Lysan haar been en kan ze goed doorlopen, maar na een aantal heuvels en vooral ook dalen, komt de klad erin en begint er een spier aan haar linkerbeen en de bijbehorende knie vervelend pijn te doen en aan het eind van de dag komt ze bijna niet meer vooruit.
's Nachts trekken die spieren alle kanten op. Dat noem je, geloof ik, een onrustig been.
 We rusten uit in een bos en nuttigen onze lunch in Negrondes, waar een nieuwe piknik-tafel staat aan de rand van een voetbalveld.
Als het een beetje begint te regenen, gaan we op zoek naar het restaurant en de bakker, die in ons boekje genoemd worden. Het restaurant is tot 5 uur dicht en de bakker is op vakantie!
We lopen door. Het pad voert ons door grote velden uitgebloeide zonnebloemen. Dat ziet er in de regen niet echt vrolijk uit! We schuilen nog even in een oude schuur en lopen daarna door grote walnotenboomgaarden naar onze herberg.

In Sorges worden we ontvangen door Catharina, de vrijwilligster. Er is al een Spaanse vrouw, die met een taxi is gekomen. Zij heeft alvast 2  bedden in beslag genomen: een voor haarzelf en een voor haar zus, die wel te voet komt. Ze stelt zich voor met: Ola , dus van nu af aan noemen wij hen Ola en haar zus.
Wanda en Lysan delen samen een van de twee stappel-bedden, waarbij Wanda zich opoffert om het bovenbed te nemen
Vlak na ons komt nog een Nederlands stel binnen. Het zijn Dick en Anneke uit het noorden van het land, die in Maastricht zijn begonnen en naar Sevilla willen lopen.
Dick heeft de camino in 1997 al 1 x alleen gelopen en in 2004 hebben ze samen de route naar Sevilla gelopen. Ze zijn een soort verslaafd geraakt en doen het nu nog eens dunnetjes over. Ze hopen begin november in Sevilla aan te komen.

De hospitaliera (vrijwilligster) is druk bezig met het avondeten en wij gaan na het douchen en kleding wassen, nog even het stadje in. We lopen eerst het kerkje binnen, waar het orgel bespeeld wordt en gaan daarna een kijkje nemen in het truffelmuseum. Sorges is namelijk de hoofdstad van de zwarte truffel! Het museum gaat net sluiten, maar we mogen wel even in de winkel en bij het informatiegedeelte rondkijken. Jammer genoeg kun je in je rugzak niets meenemen, want er zijn genoeg lekkere dingen te koop. We houden het bij elk een pure reep met hazelnoten en walnoten, voor onderweg.

Om 7 uur gaan we aan tafel. We eten sla met een stukje stokbrood met paté, rijst met spekjes en groenten en wortelsoufflé, dan een stukje kaas en daarna chocoladecake met koffievla. Erbij drinken we rode wijn, roze cider en water en toe koffie of thee.

We praten Nederlands, Spaans (Dick spreekt het goed en ook de vrijwilligster weet zich aardig te redden) en Frans. Het is heel gezellig allemaal.

Rond 10 uur liggen we in bed.