dag 89 / wo. 6 september
Als we beneden komen, worden we door Frederique begroet met 2 zoenen. Volgens hem hoort dat in Frankrijk?!
Het ontbijt is overweldigend met vers geperst sinaasappelsap, 2 soorten lichtbruin brood, kaas en worst, zelfgemaakte jam, koffie, melk en cereals en zelf gebakken cake.
Wat er over is mogen we meenemen voor de lunch. We hebben nog kaas e.d, dus we nemen alleen brood mee. Als we vertrekken wordt er uitgebreid afscheid van ons genomen.
We volgen vandaag een zelfbedachte route naar Bergerac. Op de kaart hebben we een groen aangegeven weg (D707) ontdekt en we willen koste wat koste een stukje van die route lopen.
Het begint goed met een paar halfverharde weggetjes door het bos. Later moeten we ook een paar km langs een erg drukke weg lopen. We lopen naar het noorden in plaats van naar het zuiden, om via via bij die mooie route te komen.
We vinden onderweg kleine gele en blauwe pruimen en lopen langs mooie gehuchtjes. De groene route naar Bergerac is inderdaad mooi en voert langs de wijngaarden van de Bergeracwijn. Jammer genoeg is het een mooie route voor automobilisten en niet voor wandelaars. Auto's en vrachtwagens denderen met minstens 70 km per uur langs en de berm, waar we steeds induiken, is maar smal.
De vegetatie is mediterraan met parasoldennen, veel mooie bloemen en erg veel vlinders. Eindelijk kunnen we afslaan naar Saint Foy des Vignes, omhoog, omhoog, omhoog, een heerlijk rustig weggetje met prachtige vergezichten. We lunchen op een bankje bij de begraafplaats en beginnen daarna aan de lange weg naar beneden. We ontdekken kweeperen langs de kant van de weg en weer een boom vol kleine gele pruimpjes (Mirabellen). We plukken elk een handvol. Lekker fris!
De bramen en ook hele wijngaarden zijn hier uitgedroogd.
Eindelijk komen we bij het bordje Bergerac, maar dan is het nog 1 uur lopen naar het centrum. Daar volgen we de bordjes: informatie en komen bij het treinstation uit, waar alleen informatie over treinreizen wordt gegeven. We moeten dus terug naar het centrum. Omdat 1 pelgrimsadres is gesloten en een ander adres niet reageert, vragen we bij de VVV of ze een B&B of hotel voor ons willen boeken. We krijgen een dik boek met adressen en moeten zelf maar iets zoeken, dan zal het meisje achter de balie wel voor ons bellen. Alles blijkt vol! Het allerlaatste adres lukt en heeft zelfs 2 eenpersoonsbedden voor ons. Wat een opluchting. We laten het meisje ook nog een taxi voor morgenochtend naar het vliegveld regelen.
We kunnen pas na 16.00 uur terecht in ons B&B en gaan dus eerst maar eens een stempel scoren bij het Doicenais (of zoiets) huis. Een oudere dame zet een stempel in ons pelgrimspaspoort en loopt daarna naar boven voor een handtekening van een pastoor/priester/bisschop???
De grote kathedraal is kil en onpersoonlijk vergeleken met alle mooie, kleine, romaanse kerkjes van de laatste dagen. We zijn er al gauw weer uit. In het oude centrum komen we terecht op een gezellig plein met het standbeeld van Cirano de Bergerac met zijn grote neus. Hij kon goed schrijven en dichten, maar was niet knap. Een vriend vraagt hem om brieven en gedichten te schrijven aan de vrouw van zijn dromen. Het meisje wordt verliefd op de schrijver, niet op de man, die verliefd is op haar.
We drinken een glas rosé en nemen wat foto's. We kijken ook even bij de St. Jacobskerk, maar die is dicht.
Dan gaan we op zoek naar onze Chambre d'Hôte. Op een heel mooi en rustig pleintje met vakwerkhuizen, midden in het centrum, vinden we La Bonbonniere. Een pittige, maar rustige dame begroet ons en brengt ons naar de eerste verdieping, naar een grote zit/slaapkamer, met op de gang een badkamer en een apart toilet. De kamer is vrolijk en met veel kleur ingericht en we hebben een waterkoker en theezakjes op onze kamer.
We drinken thee, douchen en rusten uit. Kleding wassen slaan we dit keer over. Morgen zijn we weer thuis.
Om kwart voor 8 gaan we de stad in op zoek naar een gezellig eettentje. Onze madame raadt ons aan om bij La Cuillère de Maman te gaan eten, maar dat vinden we er niet gezellig uitzien.
We lopen nog even door en eten bij restaurant Riverside, met uitzicht op de Dordogne. Een echte aanrader!
Lysan eet een salade Pericordiene, witte vis met knapperige groenten uit de oven en toe crème brûlee.
Wanda eet gravad lax, biefstuk met grote frites en chocoladetaart toe. We drinken daarbij rosé en uiteraard water.
Als we teruglopen is het al helemaal donker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten