Naar Visé

Dag 23  /   wo 25 juli
Na een heerlijk ontbijt,vertrekken we richting busstation, maar eerst kopen we picknick spullen bij de AH-to-go. We nemen de bus naar Gronsveld, waar het laatste gedeelte van de Pelgrimsroute langs loopt. We lopen de Kamperweg omhoog, maar missen de rood-witte strepen.Via een landweggetje boven aan de berg komen we gelukkig weer op de route uit. Er groeit veel fruit langs de kant van de weg en we eten wat aalbessen en twee pruimen.Het recht van de pelgrim zullen we maar zeggen (in Belgie blijkt niet iedereen er zo over te denken en staat er soms: verboden fruit te plukken!).Het wordt intussen wel steeds warmer: 30 graden om een uur of 3! Gelukkig vinden we een koele plek waar we kunnen picknicken. Het zit alleen niet zo comfortabel: we zitten op een schuin aflopende berm en glijden langzaam naar beneden. Het enige bankje in de wijde omtrek was al bezet! We komen erg weinig bankjes tegen, tot ons grote verdriet.
Eindelijk zijn we de St Pietersberg ( zien we steeds inde verte) voorbij, maar het schiet nog niet erg op. In Moelingen denken we een restaurant gevonden te hebben, maar het is een soort cursuscentrum voor New-Age-achtige geneeslieden.We kunnen er wel ice-tea kopen.Volgens de arts van het centrum, is het maar een klein stukje naar Visé, als we het pad dat langs zijn huis gaat, blijven volgen.
Het is een mooie route, maar we zijn op het laatst te moe om er nog wat van te zien. Als we bijna drie uur later in Visé zijn hebben we moeite om de juiste straat te vinden.Nederlands sprekende mensen helpen ons, door hem op hun  computer op te zoeken.
Om half 8 komen we aan op ons vrienden-op-de-fiets adres in een nogal armoedige buurt. We krijgen een flesje fris en schrijven ons in. Boven blijkt pas goed hoe vies en armoedig alles is: we slapen allebei op een opklap camping bedje.Lysan haar matras is heel dun, met een hoge bobbel ter hoogte van haar heupen. Het hoofd en voeteneind hangen naar beneden.En wat we ook proberen, dat is niet te verstellen.
De WC plakt van de viezigheid en de badkamer ligt vol gebruikte handdoeken en overal ligt een dikke laag stof! Nergens een plek om iets neer te leggen.Alle lichtknopjes zijn bruingrijs en het stinkt ook naar sigaren, die door de zoon des huizes worden gerookt, in huis!
We willen morgen geen ontbijt, alleen thee. Bibberend van ellende verlaten wij het pand om iets te eten te gaan zoeken.Volgens Dinie (de vrouw des huizes) kun je vlakbij in het frietkot nog wel wat eten,maar daar krijgen we zo'n vieze smaak van in onze mond, dat we het er voor over hebben om nog een stief kwartiertje verder te lopen, naar het centrum. Om 9.30 vinden we eindelijk een restaurant en om 10 uur komt ons eten.  Erg veel trek hebben we inmiddels al niet meer en er wordt ook weer gerookt op het terras. Sylvia is daar nou eenmaal erg gevoelig voor. Ze gaat er van hoesten en krijgt het benauwd (ook buiten).
Tegenslagen schijnen ook bij het pelgrimsleven te horen, maar het moet niet te bont worden!