Givet, Frankrijk!

Dag 33  /  vrijdag 26 oktober
Na het ontbijt, nemen we afscheid en gaan op stap. We nemen de bus naar Hastiere, waar we gisteren onze wandeling beëindigd hebben. Bij de bakker drinken we koffie en kopen brood. We gaan ook nog even naar het toilet. Daarna bekijken we het mooie oude kerkje langs de Maas. De oudste overblijfselen van de kerk zijn  pré- romaans, van rond 900 NC. Jammer genoeg heeft de kerk veel te leiden gehad van het water van de Maas. Het is er erg koud en de verf bladdert op diverse plaatsen af. Ook zien we op verschillende plekken lekkages. Héél jammer, want het is één van de mooiste kerken die we tot nu toe zijn tegengekomen. Ik heb de eerste hoofdstukken van het evangelie naar Johannes bij me om s'avonds uit te lezen en op de boog van de kerk staat zowel de eerste zin uit Genesis in het latijn tussen de mooie oude fresco's, als de eerste zin uit het Johannes Evangelie. Mooi om die twee beginregels, op zo'n manier met elkaar verbonden te zien.
We lopen links langs de rivier tot aan de sluis, waar het pad naar de overkant gaat. Het pad is zó modderig, dat het afgelopen nacht wel flink moet hebben geregend. Ook nú miezert het. Bij de sluis staat een koude wind en we zijn voor het eerst blij met onze jassen.
 We lopen verder over de Ravel richting Givet.
Aan een hek hangen rijpe trossen druiven. We plukken elk een trosje, maar stoppen dat direct weer weg, want vanaf een balkon twee huizen verder worden we begroet en naar binnen geroepen door een oudere,slecht lopende vrouw. 'Pelgrims naar Santiago? Trek in koffie?' Dat onze schoenen nogal modderig zijn, maakt haar niet uit. De kamer is lekker warm en de koffie smaakt prima. Ze haalt een prachtig fotoboek tevoorschijn, met foto's van mooie dorpjes en steden langs de route naar Santiago. Zij verteld over haar operaties, gezin en over haar ouders, die in de tweede wereldoorlog met haar vanuit Zuid-Frankrijk naar -net over de grens - België in zijn gevlucht en wij vertellen in ons beste Frans, over onze weg in etappes naar Santiago.
Na het tweede kopje koffie gaan we verder en ontdekken al snel dat, door de kou en de koffie, onze blaas er weer om vraagt geleegd te worden. Lysan ziet een M van Mac Donalds tegen de zijkant van een huis en denkt dat ze daar wel even een patatje kunnen eten en naar het toilet gaan. Sylvia is zo slim om te bedenken, dat dit soort bordjes gemaakt zijn voor automobilisten en niet voor wandelaars. Dan maar weer de bosjes in! Gelukkig, want 7 km verder, voorbij het centrum van Givet, staat op een bord dat het nog 3min rijden is tot aan de Mac Donalds.
Het laatste stuk naar Givet is saai en lelijk en in Givet zelf lopen we om, zodat we de stad vanuit het zuiden binnenkomen, i.p.v.. vanuit het noorden.
We zijn van plan om vanavond terug te reizen naar Luik en daar in het hostel te overnachten, maar we willen eerst even wat warms eten -door het regenachtige weer hebben we niet geluncht- maar dat valt nog niet mee om 4 uur s'middags. Als we eindelijk ergens binnen zitten is er maar één maaltijd voorhanden: lasagne uit de magnetron en dat lijkt ons niet erg lekker. Dan maar een potje thee om warm te worden.
Lysan vraagt -voor het geval dát- of hier ergens ook Chambres d'Hôtes zijn. De dame achter de bar staat direct met de telefoon in haar hand: Ik heb hier een telefoonnummer van iemand, die een slaapplaats voor pelgrims heeft. Even later stapt er een oudere man binnen, die ons en onze rugzakken keurt en zegt een slaapplaats voor ons te hebben. Hoeveel het kost? Een donativo (een gift)!  Hij geeft het adres en gaat vast vooruit. Later blijkt hij alvast de verwarming en de boiler aangezet te hebben. Het is een compleet huisje met alles erop en eraan: een prima douche, toilet, keukentje met koelkast,kookplaat en magnetron en verder alles wat je bij het koken en eten nodig hebt, twee bedden (en nog een paar extra matrassen),extra dekens,enz.
Het is het pelgrimshuisje van Monseigneur Oger, waar ik, in verslagen van andere pelgrims over gelezen had, dat het gesloten was, dus ik zou zijn nummer niet gebeld hebben! Zo zie je maar weer, hoe er voor je gezorgd wordt, onderweg!
Er zijn geen lakens en handdoeken, maar we hebben onze slaapzakken, handdoeken en de rest bij ons, dus dat is geen probleem. We maken een soepje klaar uit onze noodvoorraad, en maken onze bedden in orde.
Om ongeveer 7 uur gaan we het stadje in om ergens warm te gaan eten. Omdat we de lunch hebben overgeslagen, moet vooral Lysan nodig eten, want haar suikerspiegel is bijna tot 0 gedaald. We vinden een gezellig restaurant, waar we een heerlijk driegangenmenu krijgen voor 13.50euro p.p. Als we naar ons huisje lopen, valt ons op dat er erg veel verslaafden en/of psychiatrische patiënten langs de weg vlakbij ons adres lopen. De poort naar de binnenhof waar ons huisje staat kan niet op slot, er moet aan de binnenkant een grote steen tegen aan worden gelegd. De deur van ons huisje kan gelukkig wel écht dicht. s'Ochtends blijkt de poort van buitenaf open te zijn gemaakt, want de dikke steen ligt een heel eind van de deur af, maar er is niemand te bekennen.