Naar Dinant

Dag 31`/ woensdag 24 oktober
Lysan heeft de wekker (lees: mobieltje) op 20.15u gezet i.p.v.. op 08.15u, maar gelukkig is Sylvia ruim op tijd wakker. Het brood is nog ouder en er is nog minder beleg, maar de koffie en het sinaasappelsap zijn goed, dus we nemen welgemoed afscheid en stappen in de bus naar Annevoie.
 We nemen een kaartje naar Les Jardins de Annevoie. In Profondville moeten we weer overstappen en je raadt het al: we hebben dezelfde chauffeur als gisteren. Dit keer is hij nuchter en zelfs redelijk vriendelijk. Hij vertelt, dat de bus beneden in Annevoie stopt en dat er  voorlopig ook geen andere bus bij de tuinen stopt. Waarschijnlijk zijn de tuinen deze tijd van het jaar gesloten.
We lopen weer verder langs het water van de Maas. Het is overal prachtig en we genieten enorm. We drinken koffie bij een restaurantje tegen de rotsen aan en nemen bij gebrek aan gebak, vers stokbrood met twee soorten worst. We kijken ondertussen naar een jong poesje, dat vallende blaadjes besluipt en bespringt en naar een roofvogel die hoog boven ons wordt lastiggevallen door kraaien en die af weet te schudden. Het is weer zonnig en warm, zo'n 20 graden, dus ideaal om te wandelen. In Anhee zoeken we naar de supermarkt, die op reclameborden wordt aangekondigt, maar die is inmiddels opgeheven. Bij het postkantoortje hebben ze wat, heel dure, kruidenierswaren. We kopen er kip-currysalade en bij de bakker stokbrood en nuttigen dat op een bankje met -alweer- mooi uitzicht. Als we verder lopen zien we hagedisjes op de muur langs het fiets/wandelpad.
 Om ongeveer 16.00u lopen we Dinant in en gaan naar de VVV om te vragen waar onze Chambre d'hôte is. We logeren namelijk twee nachten in 'Au fil de l'eau'. We zijn er al voorbij, maar er staat dan ook niets op het huis of op de deur. We krijgen een flinke kamer met douche en toilet en uitzicht over de Maas naar de Citadel van Dinant. We kunnen koffie en thee -en soep- maken op onze kamer en hebben elk een eigen bed.
Een heel verschil met de afgelopen twee nachten. We doen een wasje, frissen ons op en gaan Dinant verkennen. We kijken naar de mooie oude huizen, ontdekken een prachtig plein tegen de rots aan en zien overal vleermuisjes. We eten bij een Thais-Vietnamees restaurant: Sylvia geroosterde eend met dunne pannekoekjes en Lysan calamaris met groenten in een saus. Daarbij rijst, jasmijnthee en - niet lekkere- saké, die ook nog eens koud wordt opgediend. Nou ja, het is niet duur en verder wel oké.
Om half negen staan we alweer buiten en lopen nog even door het stadje. Overal staan saxofoons en er is een beeld van een man op een bankje voor zijn woonhuis, waar de naam Adolf Sax bij staat. Thuis proberen we nog een kop thee te drinken, maar het water is zo vies, dat de thee niet te drinken is.Morgen een grote fles water kopen, voor de thee en voor onderweg. Dan maar onze noodvoorraad whisky aanbreken, het zijn maar een paar slokjes, maar het helpt om in te slapen.
 Lysan heeft het gevoel dat er een scheve kuil in haar bed zit. Ze ligt een beetje vreemd, maar valt toch direct in slaap. Midden in de nacht draait ze zich om en schrikt wakker van een harde knal. Het bed ligt daarna nog vreemder, met een kleine kuil linksboven en een grote kuil rechtsonder. Daarna kan Lysan urenlang haar draai niet meer vinden. s'Morgens blijkt dat de latten van de bedbodem links en rechts naar beneden hangen en dat is gemakkelijk te verhelpen.