Crozant

dag 73  /  woensdag 20 april

Na het ontbijt lopen we richting stuwdam.
(Aan het einde van de dag ontdekken we dat we de kaas en de heerlijke chocolade in de koelkast van het huisje hebben laten liggen!)
Het is half bewolkt en prima wandelweer!

Bij de stuwdam loopt een smal, modderig pad, dat ons zigzaggend, steil omhoog naar de pelgrimsroute voert. Als we eindelijk weer de schelp zien, zijn we anderhalf uur verder!

We komen een vrouw en een man uit de Elzas tegen. Het is voor hen vandaag weer de eerste wandeldag. Vorig jaar liepen ze van Colmar naar Gargilesse, nu willen ze doorlopen naar Santiago.
Ze lopen kleine afstanden omdat mevrouw hart patiënt is. Vannacht blijven ze in Eguzon slapen.
Wij hebben de pelgrimsherberg in Crozant besproken.

Als we Cuzion op ooghoogte zien verschijnen, moeten we eerst nog door een diep dal om er te komen. Twee herten steken de weg over en verdwijnen steil naar boven aan de andere kant.
In Cuzion staat een echte bank vlak bij de kerk en er tegenover is een heel schoon toilet. Tot onze verbazing en vreugde hebben ze in dit deel van Frankrijk in veel dorpjes redelijk tot zeer nette toiletten.

Lysan loopt even zonder rugzak naar de bakker, waar ze de Elzassers aan de koffie treft. Met vers brood en kaas, lopen we de route van het boekje over modderige paden, langs en soms door beken met watervalletjes, tot we aan het Lac d'Eguzon komen. De heuvels zijn hier erg hoog en de natuur erg mooi!
Er staan twee trekkershutten en twee picknicktafels. De Elzassers zijn op het gras neergestreken om te picknicken, maar wij hebben nog geen trek en rusten er alleen maar uit.

Dan volgt een hindernispad met minstens 6 omgevallen bomen, waar we -soms met moeite- overheen klimmen. Het is er prachtig, met grote velden bloeiende daslook. Alles loopt uit, bloeit, fluit en kwettert!

We komen bij de brug en zien de tweede stuwdam. Aan de overkant, langs de weg naar Eguzon, ligt een restaurant. Daar eten we elk een lekkere salade en drinken tonic met citroen en later een kop koffie.

Daarna besluiten we de GR dicht langs de oever van het stuwmeer te volgen Dat hadden we misschien beter niet kunnen doen, want al snel volgt weer een steil geitenpad naar boven, waarbij onze spieren behoorlijk protesteren. Daarna lopen we op kleine weggetjes, maar het blijft erg op en neer gaan, wat het lopen behoorlijk vermoeiend maakt.

Lysan denkt steeds dat we al drie dorpen verder, dan in werkelijkheid zijn. Als we eindelijk met onze tong op de schoenen Crozant zien liggen, blijkt dat stadje ook weer op een heuvel te zijn gesitueerd.
Om 18.15 uur zijn we eindelijk bij de Bar-Tabac, waar we de sleutel van het pelgrimshuis moeten ophalen.

Er zijn al landgenoten: Piet en Lieke, een vader en dochter uit Tilburg, die in 1x de weg naar Santiago gaan lopen. Zij hebben al gedoucht en de was gedaan en zitten in het zonnetje te lezen.

Het gebouw bestaat uit twee -zieken- zaaltjes, met in de ene 3 en in de andere zaal 4 hoge ziekenhuis- bedden, een flinke eetkeuken en een kelder met toiletten en douches en een grote bak voor de was. Er zijn geen kussens en weinig dekens, maar de kachels staan aan en de keuken heeft alles wat je nodig hebt.

We zijn allebei bekaf, maar als we gedoucht hebben, de was hebben gedaan en ons bed hebben klaargelegd, gaat het weer wat beter. We eten pasta met kruiden uit het bos, courgette en salami. Toe kwark en koffie/thee met appelcake! Daarbij een glas chardonnay. We komen weer helemaal bij!

De Tilburgers gaan vroeg naar bed, maar wij zitten nog tot 10.30 uur in de keuken met ons boek en thee.