Saint Germain Beaupré

dag 74  /  donderdag 21 april

Als de wekker om 7 uur gaat, hoor ik Piet en Lieke al rommelen. Het probleem is dat je door hun zaaltje moet om naar de wc te gaan. Om ze even wat privacy te gunnen ga ik met mijn boek naar de keuken en drink vast wat thee tot zij komen ontbijten.

Pru slaapt nog en als ze wakker wordt is ze erg stijf en heeft pijn in haar rug.  Als ze uit bed is, kan ze bijna niet meer lopen.
Tegen 10.00 uur gaan we de deur uit. Lysan brengt de sleutel weg en koopt een prei bij de buurtsuper.
Prunel gaat naar de bakker, waar ze een brood koopt en haar stokken laat staan. Gelukkig komt Lysan daar al gauw achter, zodat ze niet ver terug hoeven te lopen.

We volgen de route: een afdaling in de kloof van de Sedelle. Een prachtig beschermd natuurgebied, met stroomversnellingen, rotsen, steile hellingen en een oude watermolen. Jammer genoeg regent het, dus we kunnen er niet optimaal van genieten.
Het is nat, maar ook warm. Zodra het enigszins kan, gaan de poncho's uit.

De weg gaat omhoog, omhoog en nog eens omhoog! Bij Pru doet alles pijn en haar rug nog extra.
 Bij Lysan wil haar rechtervoet niet meer meedoen en ze sleept zich voort.

Bij La Chapelle-Baloue is het café-restaurant open. We bestellen koffie met zelfgemaakte chocoladetaart. Lysan vraagt aan herbergierster of ze Engels is en die zegt beledigt: Nee!
Even later komt ze weer en zegt: Ik ben Schots.
Er loopt een soort hond rond, die al maar aangehaald wil worden en een mooie, langharige kat, die duwtjes tegen Lysan haar hand en arm geeft om geaaid te worden.

Als we op het punt staan om weg te gaan, komt er een pelgrim uit Nieuw-Zeeland aan. We maken kennis en praten even. Hij verteld dat hij steeds met een Belg loopt, die de overnachtings-adressen voor hem regelt. Zijn Frans laat wat te wensen over, zegt hij.

Bij de afdaling zien we een vrouwelijke pelgrim. We zwaaien naar elkaar. Dan strompelen we verder bergopwaarts! Lysan heeft zo'n pijn, dat ze geen voet meer voor de andere krijgt. Prunel heeft overal pijn en denkt dat ze het overnachtings-adres niet haalt. In de berm zakken ze neer en Lysan trekt haar wandelschoenen uit, hangt die aan haar rugzak en doet haar Croques aan. Wat een opluchting: Ze kan weer lopen!

Later gaan we op een muurtje zitten. Er komt een pelgrim aan met een echte Jacobus-muts-met-schelp op zijn hoofd. Bet is de Belg Louis, waar de Nieuw-Zeelander het over had. Louis is docent aan de landbouw hogeschool in Mechelen en heeft een zoon op de kunstacademie. We kletsen en lachen een tijdje en ontdekken dat we op hetzelfde adres slapen.
Na dit intermezzo kunnen we er weer even tegen. Later, als we ergens picknicken, komt er nog een Belg langs.

Ik trek mijn schoenen weer aan en kan daar nu weer gewoon op lopen. Pru gaat het nu een tijdje op Lysan haar Croques proberen en zij loopt nu ook veel beter! En zo komen we toch nog in Saint Germain-Beaupré aan, waar onze host ons naar het huis van zijn groot ouders brengt. Patricia, de vrouwelijke pelgrim waar we onderweg naar gezwaaid hebben, is er al. Zij slaapt in de ouderslaapkamer in het groot-ouderlijk bed en wij slapen op de kinderkamer.

Patricia komt uit Grenoble en werkt net als Prunel in de buitenschoolse opvang, als animatrice. Ze is alleen op pad en wil in 1x doorlopen naar Santiago. Louis had aangekondigd dat hij met ons mee zou eten, maar de mannen zitten in een ander huis, dus wij eten samen met Patricia : Vlees, soep, toetjes, kaas en chocolade. Daarna thee en dan gaan we vroeg slapen.