Di 13 augustus / Sezanne

dag 46

Als de wekker gaat pakt Lysan snel in, frist zich op en gaat naar de kapel. Er zitten al een aantal mensen in gebed verzonken.
De priester komt binnen en roept L. naar voren. Terwijl hij haar de handen oplegt, bidt hij het Onze Vader,  een gebed voor pelgrims, waarin hij L bij haar volle naam noemt en ook de naam van Eline en hij besluit met  het Avé Maria. L. krijgt nog een hand en wordt Bon Voyage gewenst, waarna zij naar het ontbijt mag. Lysan voelt zich rijk gezegend en is dankbaar dat ze deze tocht mag maken en zoveel mooie momenten beleeft!  De rest blijft voor de ochtenddienst, die nog 1 uur duurt. Daarna gaan zij pas ontbijten.
Eline zit al aan tafel, maar verder is er niemand te bekennen. Er is koffie,warme melk, plakjes stokbrood en jam. Karig, maar voorlopig voldoende.
Om nog even naar het toilet te gaan vóór we vertrekken, loopt Lysan door twee enorme keukens, een eetzaal waar wel honderd mensen aan tafel kunnen, een grote hal en een paar gangen. Een enorm complex waar ook nog verdiepingen op zitten!
We gaan op weg, maar lopen eerst verkeerd. Dan maar terug naar het klooster. Daar legt de tuinman nét de weg uit aan een andere pelgrim, die bij navraag het stuk van Montmort naar Baye (11 km) er al op heeft zitten. Het is inmiddels 8.15 uur. Zijn rugzakje is dan ook wel verdacht klein. Het is een Vlaming, die de weg ook in etappes loopt, maar hij is al een paar keer in Santiago geweest. Alleen nog nooit vanuit zijn woonplaats. Even later loopt hij door en vervolgen wij onze eenzame weg. We zien dat hij zich in de verte bij nog twee pelgrims aansluit. We klimmen en dalen weer en het pad is niet altijd even goed aangegeven. Bij Châpton worden we geroepen door een meneer die in zijn tuin bezig is. We mogen in zijn tuin op een bankje uitrusten en met water uit zijn buitenkraan onze flessen bijvullen. Hij heeft een lieve, middelgrote hond die een beetje angstig om ons heen draait, maar het fijn vindt om aangehaald te worden. Volgens de man is hij bang voor onze batons (stokken)!  L zegt tegen E dat de hond blijkbaar wel eens meteen stok geslagen is, anders zou hij niet zo bang zijn.
We moeten deze dag ruim 20 km lopen en houden een paar keer een pauze, waarbij we, bij gebrek aan winkels onderweg, onze voorraad aan moeten spreken. Onze lunch gebruiken we bij een oude wasplaats in Lachy, lekker koel in de schaduw en aan het water.
Eline haar tempo ligt hoger dan dat van Lysan, vooral als we tegen een heuvel oplopen, maar dat is geen probleem. Zo lopen we elk met onze eigen gedachten en Eline wacht steeds als het hoogste punt bereikt is of als ze behoefte aan een pauze krijgt.
Om 14.30 uur lopen we onder de snelweg door Sezanne in. We komen op het pleintje bij de kerk en ploffen neer op een terras. Dorst! Moe! Het is zo'n 25 graden vandaag. We drinken Orangina en water en komen langzaam bij.
 Er gaan twee Vlaamse dames aan het tafeltje naast ons zitten. Ze zeggen ons te herkennen van onderweg, uit de verte. Zij hebben met de Vlaamse man meegelopen, over de weg, want al pratend hadden ze de routeschildjes gemist. Ze vertellen dat de man net als wij bij de Foyer de Francois de Sales heeft gereserveerd. Zij zelf slapen in een hotel.
Wij gaan eerst wat boodschappen bij de supermarkt doen en daarna naar de Foyer, een tehuis voor dementerende ouderen. Wij moeten even wachten in de hal, maar dan komt één van de Zwitserse nonnen ons ophalen. Ze vraagt of we Duits spreken en is blij als we dat be-amen. Ze brengt ons naar een kamer met 1 bed en 1 los matras. Terwijl we aan het bedenken zijn hoe we de kamer in gaan richten, komt ze weer binnen en zegt dat de kapsalon tegen over de eerste kamer vrij is en schoon! en dat we daar het matras heen gaan brengen. Lysan besluit dat zij daar dan gaat slapen. De douche is ruim en goed, dus gaan we douchen en onze was doen, die we op een handig rek in de kapsalon kunnen hangen.
Om 7 uur gaan we naar de eetzaal, die al aardig gevuld is met oude en soms invalide mensen.
Wij zitten aan een aparte tafel en er is voor nog een pelgrim gedekt. We vermoeden voor de Vlaming.
Hij komt om kwart over 7 binnen, maar niemand had hem gezegd dat er warm eten bij is.
Hij verteld dat het donderdag, de dag dat wij aan het einde van de wandeling naar Parijs reizen, Maria Hemelvaart is en dat de treinen dan veel minder rijden als normaal.
Hij geeft ook tips hoe we morgen het beste Sezanne uit kunnen lopen en verteld dat het ontbijt om 7 uur is en dat onze overnachting 15 euro p.p kost. Dat wisten wij nog niet. Op Eline haar kamer brengen we de avond door. We hebben vruchtensap, water en zoutjes gekocht en L. heeft nog een piepklein noodvoorraadje brandy, waar ze twee slokken (de helft!) van opdrinkt.
 Om 10 uur gaat L. naar haar eigen kamer. Als ze het licht aandoet en haar bril opzet ziet ze nog wel érg veel haartjes op de grond liggen. Er is waarschijnlijk wel geveegd, maar niet gezogen en gedweild!  De veger staat in de hoek, maar zit ook vol haartjes, dus daar heb je niets aan. Gelukkig is het matras erg dik en slaapt Lysan alleen in haar lakenzak. De slaapzak, die van fleece is zou, bij aanraken van de grond, vol haartjes kunnen komen.Na een paar moeilijke momenten gaat L. toch maar proberen te slapen. Het duurt best lang voordat dat lukt, door geroep en geschreeuw van beneden. Maar uiteindelijk slaapt ze héél diep en kan haast niet meer wakker worden.