dag 45
De wekker gaat om 7.20 uur. Snel even douchen, aankleden en vooral de rugzak weer inpakken. Niet alle was is goed droog geworden, dus dat gaat in nylon tasjes aan de buitenkant van onze rugzakken. We ontbijten met een croisant en stukken geroosterd stokbrood met jam en boter en natuurlijk de bekende soepkom koffie.
Het vreemde meisje heeft kennelijk in haar kleding van gisteren in een oude slaapzak op de bank in de kamer geslapen. Met de slaapzak om haar heen is ze weer een of ander prutteltje aan 't koken. Ze neemt dat mee naar de bank om op te eten en zet de TV daarbij keihard aan. Haar moeder vraagt haar, op vriendelijke toon, de TV zachter te zetten en SVP te gaan douchen of op z'n minst een duik in de zwemvijver (zie foto) te nemen, met de toevoeging: het is hier geen hotel! Maar daar wordt ze boos om. Als het meisje ons later met ongekamd haar en in nog steeds in dezelfde kleren wegbrengt, hangt ze een heel verhaal op over verkeerde vullingen in haar kiezen sinds het voorjaar, waardoor ze pijn in haar nek heeft en erg moe is, enz.
Ze zegt dat zij verantwoordelijk is voor de gite, maar dat die gesloten is, omdat die dit jaar niet goed loopt. Ook vertelt ze dat haar vader dakbedekker met vervroegd pensioen is en ADHD heeft waardoor hij overal en nergens tegelijk in huis bezig is. Hij doet alles zelf, maar zoals wij al geconstateerd hebben, maakt hij dus niets echt af!
Ze zet ons af bij het kerkje van Montmort, achter het kasteel. Jammer genoeg is het gesloten, dus we lopen langs het kasteel weer Montmort-Lucy in. Een oud mevrouwtje staat in haar tuin en roept: pelerins? Het vrouwtje heeft een zwaar alcoholische geur om zich heen hangen, maar wenst ons courage en bon voyage en geeft ons een gekoelde, maar aangebroken fles water. Uit het zicht legen we de fles tussen de plantjes en de lege fles verdwijnt in een vuilnisbak. Maar we waarderen het gebaar!
Gisteren -zondag- waren de winkels gesloten, maar ook vandaag is alles dicht of op vakantie. We zullen dus moeten leven van onze voorraad en de restjes van zaterdag. Het water is hier trouwens wél goed drinkbaar.
We lopen op ons gemak naar Baye. De weg voert ons door eindeloze graanvelden met zo hier en daar een bos. Bij het eerste bos houden we pauze. We hangen onze was te drogen en lezen en/of schrijven wat. Lysan krijgt het koud in de wind en de schaduw, dus als de was droog is lopen we verder. Het opstaan valt L moeilijk. Een spier achter haar knie doet vervelend als ze van de grond overeind komt. Na even rekken, strekken en lopen gaat het wel weer.
Als we verder gaan, vinden we op het zandpad langs de bosrand de resten van een volwassen vos. Eerst vinden we zijn prachtige, dikke staart. Nog helemaal gaaf. Daarna zijn kaak, ruggengraat en botten van zijn voorpoten met vacht en uiteindelijk ook zijn achterkant met de botten van zijn achterpoten. Heel bizar, omdat de stukken zo'n eind uit elkaar liggen, al het vlees verdwenen is, maar het vel nog vrijwel intact. Hoe is dit mooie beest gestorven? Mensen zouden op z'n minst zijn staart mee hebben genomen als trofee. Maar welke dieren zijn in staat om zo'n grote vos te doden en op te eten. Wolven? Een roedel wilde honden?
We komen er niet uit.
Het tweede bos is klein, maar mooi. Met open plekken vol bloemen en vlinders.Het ruikt, zoals een bos hoort te ruiken, volgens Lysan, die in het bos is opgegroeid. Er is ook een meertje, maar dat is privé. Als we uit het bos komen, lopen we weer door de korenvelden, waar druk geoogst wordt. We zien er roofvogels vliegen,boven de velden.
Het volgende bos is donker en vochtig en de paadjes zijn modderig. Het begint ook nog even te regenen, maar voor we onze regenkleding kunnen pakken, stopt het alweer. Vlak voor we bij het stationnetje van Baye zijn houden we lunchpauze op een bankje in de zon. Het is inmiddels flink warm, dus we houden het niet lang vol en gaan verder. Als we Baye inlopen, zien we de gebouwen van de Foyer de Charité wel, maar we lopen even door om te kijken of er een bakker of kruidenier is. Die was er wel, maar nu even niet. Het is augustus, dus vakantie. Ook voor winkeliers!
Dan gaan we maar naar het enorme gebouw - een oud kasteel - van de Foyer, waar een soort katholieke leefgemeenschap woont, mannen en vrouwen door elkaar onder leiding van een heel oude en een jongere priester. De dames, die ons binnenlaten, schijnen niets van onze komst te weten en de dame die ons wegwijs maakt, praat zo snel en onverstaanbaar, dat de verwarring nog groter wordt.
We krijgen een grote,maar kale kamer op de vierde verdieping, met wastafel en douche en toilet op de gang.
Er wordt ons dringend verzocht aan de dienst van gebed deel te nemen vóór het avondeten. We hebben nog een paar uur, dus we wassen en douchen en lezen en proberen onze Barocook uit. Een soort kookdoosje met plofzakjes, waar je eten in kunt koken. Het is wat teleurstellend, want we kunnen nét elk een kop koffie maken, maar dan wordt het water niet meer warm. Je zou er ook soep of een kleine portie rijst in kunnen maken.
Om half 7 spoeden we ons naar de kapel voor de gebedsdienst. We zingen een lied bij de gitaar, zijn een héél uur stil, zingen weer, dan bid de priester en daarna mogen we eindelijk naar de eetkamer om onze avondmaaltijd te nuttigen. We zitten met ongeveer 25 mensen aan tafel. Lysan mag naast de jongere priester zitten en de conversatie gaat half in het Frans en half in het Engels. Één van de dames werpt zich op als tolk.
We eten aardappelsoep met stro?(harde geelbruine sprietjes), koude vis, warme kaaspannenkoekjes, wortels en een soort bulgur. Toe kaas of yoghurtjes en daarna schaaltjes blikfruit. Daarbij water en een enkeling (de priesters en Lysan) een glas rode wijn. Na de maaltijd gaan we naar onze kamer wat lezen en schrijven, voordat we gaan slapen.
Het matras van Eline is wel érg bobbelig en na 10 uur en vóór 7 uur 's ochtends mogen we de WC niet doortrekken. Lysan zet haar wekker wat vroeger dan Eline, want zij krijgt morgenochtend om 5 voor half 8 de pelgrimszegen in de kapel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten