Naar Fôret-Chenu

Dag 50  /  dinsdag 22 juli

We staan op tijd op, maken ons klaar en pakken onze rugzakken weer in.
In de keuken drinken we koffie en eten het brood op dat gisteren kochten. We gooien de sleutels in de brievenbus waar Corel op staat en lopen naar de bushalte. Gisteren liepen we van La Riviere-de-Corps terug naar Troyes, vandaag gaat de tocht vanaf diezelfde halte naar Forêt-Chenu. Anders hadden we vandaag 30 km moeten lopen, nu met nog een kleine afkorting bij Laines-aux-Bois zo'n 23 km.
Over de weg lopen we naar Lepine. Er rijden weinig auto's, maar de auto's die voorbij komen rijden wel loeihard! Het is een beetje heiig weer, met later wat regen en aan het eind van de middag felle zon.
Vanaf Lepine lopen we het veld in over de Voie Romaine.
In Laines-aux-Bois nemen we een pauze op een bankje voor de Mairie en eten onze appels op.
Als we verder gaan lopen we even de verkeerde kant op, maar Eline houdt ons op het rechte pad!
Over de weg lopen we naar Souligny.
 Lysan moet nodig naar de WC, dus we lassen een plas en drinkpauze in. Later blijkt dat we dat beter niet hadden kunnen doen. Als we in Bouilly aankomen blijkt de Boulangerie/Alimentation net dicht te zijn!

De bar-tabac verkoopt alleen drinken dus daar kopen we twee flesjes jus d'orange en de pizeria wil ook net de deur sluiten. Gelukkig wil de uitbater nog wel 2 panini voor ons maken, dat zijn een soort grote tosti's.We gaan op onze regenjassen bij de kerk zitten, maar hebben amper onze broodjes op als het begint te regenen.
Er is verder geen plek waar je droog kunt zitten, dus lopen we door richting Sommeval.

Onder overhangende coniferen aan de rand van een tuin, met uitzicht op de bosrand, gaan we echt uitrusten.
Daar zijn we wel aan toe. Het is al gauw weer droog en we gaan weer op pad. De weg naar Sommeval stijgt en daalt behoorlijk en bij de begraafplaats van Sommeval gaan we even op een bankje op adem komen.
Een paar km verder vraagt Eline waar Lysan haar wandelstok is gebleven, een Duitse houten stok met Santiago-vlaggetje. Bij de begraafplaats dus! Het is inmiddels te warm en te ver om terug te gaan. We troosten ons met het rapen van heerlijke blauwe pruimen. We eten er een paar op en nemen de rest mee in een nylon-boodschappentasje. Het wordt warmer en warmer. De laatste 4 km zijn mooi maar zwaar! Het is klimmen en dalen door modder en over graspaden. De zon wordt steeds sterker en de wind is gaan liggen en het pad gaat steil omhoog. De pruimen zijn veranderd in pruimenpap. We gooien ze weg en moeten het tasje later uitwassen.

Als we eindelijk in Forêt-Chenu aankomen worden we begroet door een koor van blaffende, grommende en jankende honden. Nog nooit zoveel honden bij elkaar gezien/gehoord! Ze zitten achter hekken, maar het lijkt soms net of ze eroverheen zullen springen.
Bij een zijweggetje blijven we staan en Lysan belt naar ons logeeradres.
Mevrouw Labasque loopt ons tegemoet en kletst honderd uit. Dat we niet alles verstaan, maakt niet uit, dan gaat ze gewoon harder praten.
We worden bij een schattig huisje in een moestuin gebracht. Er staat een tafel met stoelen buiten, er is een eetkeuken en een slaapkamer en ook nog een prima badkamer.
Mevrouw legt uit hoe de douche werkt en vertelt dat ze om om kwart over 7 ons avondeten komt brengen. Ook wil ze de was voor ons doen. We moeten we eerst even douchen en dan de was naar haar huis brengen.
Het eten bestaat uit: aardappel-omelet,sla met een schaaltje vinegrette, franse kaasjes, plakken ham en joghurtjes als toetje. Erbij twee stukken oud stokbrood, waarvan we voldoende voor morgenochtend moeten bewaren. Voor het ontbijt heeft ze nog een filterzakje koffie bij zich, een schaaltje zelfgemaakte jam en een kannetje niet al te frisse melk.
 In de verslagen van andere pelgrims las ik over pilsjes en zelfs over wijn maar bij ons is er verder niets bij. En dat terwijl Eline 5 euro extra moet betalen omdat ze geen echte pelgrim is.
Verder hangt er aan de muur een lange lijst van regels waaraan de pelgrim zich moet houden en wat er allemaal schoongemaakt moet worden voordat we het huisje mogen verlaten, met als laatste regel: Het is hier geen hotel!
We eten buiten en drinken daar ook nog koffie, maar als het kouder wordt gaan we op ons bed zitten lezen en drinken we nog wat thee.
Voor de nacht legt Lysan haar laken- en slaapzak op haar kant van het bed en Eline gebruikt de lakens en deken van het bed. Zo hebben we geen last van elkaar.