Naar Roffey

Dag 52  /  do.24 juli

We zijn al wakker voor de wekker gaat, maar komen met veel moeite in beweging. Lysan houdt het stapelbed weer tegen, terwijl Eline er voorzichtig uit klautert.
Als we onze rugzakken hebben ingepakt, gaan we ontbijten. We zetten zelf een stempel in het paspoort, doen 15,- euro donatie in het blikje, wassen af, brengen de sleutel weg en gaan op pad.

Eerst lopen we nog een rondje door Ervy om het oude stadsdeel te verkennen. We genieten van de mooie stadspoort, het retraite-huis, het uitzicht over de velden en de kerk, die op instorten staat en wordt gerenoveerd
De mooie ronde markthal hadden we al bewonderd.

We volgen de route door het bos naar Mézières. Het eerste stuk is erg modderig, maar later lopen we over een verharde bosweg in de schaduw en dat is goed te doen. Op ons overnachtings-adres in Roffey kunnen we, voor zover we dat begrepen hebben, geen warm eten krijgen. We hopen tussen de middag in Flogny-la-Chapelle een restaurant te vinden waar dat wel kan.

Door de warmte raken we snel door ons drinken heen, maar volgens het boekje moet er ergens onderweg een piknik-plek met watertappunt zijn. We komen bij een jachthut met piknik-tafels, maar zonder drinkwater. Wel zien we een regenton met water, maar die zal toch hopelijk niet bedoeld zijn!
Tegen een boom staat een stevige houten wandelstok. Lysan gooit de tak weg, die ze de laatste paar dagen gebruikt heeft en loopt verder met deze stok, die haar ook de komende dagen goede diensten bewijst!
Een paar km verder is weer een piknik-plaats. Dit keer met speeltoestellen. Heel mooi aangelegd, maar weer geen drinkwater.

We zijn nu dichtbij Flogny, dus we hopen op een winkel of een restaurant. In het routeboekje wordt een groot winkelcentrum genoemd en daar komen we ook terecht. Er is een bar/tabac, een supermarkt, een slager en een apotheek, maar alles is dicht!
Het is 13.30 uur. De bar/tabac opent om14.15 uur en de supermarkt om 15.15 uur!
We installeren ons op de stoeltjes bij de bar/tabac, maar als die open gaat blijkt dat ze alleen drinken hebben en een nette WC (wat ook heel wat waard is).
Terwijl we citroenlimonade drinken en wachten tot de supermarkt opengaat, komt er nog een vrouwelijke pelgrim aan lopen: Simone uit Boxmeer. Ook zij loopt de Camino in etappes. Vorig jaar tot Rocroi en dit jaar wil ze Limoges bereiken. Zij blijft vannacht in Flogny slapen, in de gemeentelijke gymzaal. Nadat we boodschappen hebben gedaan en een ijsje gegeten, nemen we afscheid van haar en lopen door in de richting van Roffey.
Het eerste stuk langs het kanaal lopen we nog in de schaduw, het laatste stuk door de velden en tegen de heuvel op weer in de gloeiende zon. Tijdens een korte pauze op een brug kunnen we weer genieten van die heerlijke kleine gele pruimpjes: de mirabel!

Het huis van Jean-Claude en Martine Legout is gemakkelijk te vinden. Bij aankomst worden we verwend met flesjes jus d'orange door een behoorlijk aangeschoten Jean-Claude. Hij brengt ons naar de aanbouw, waar twee grote slaapkamers en een badkamer met toilet zijn gerealiseerd. Het is nogal een aanminnige meneer, die steeds je arm of schouder vastpakt of aanraakt om dingen uit te leggen of te laten zien.
Zijn vrouw Martine moet vanavond werken, maar houdt hem per telefoon onder controle. Zij belt verschillende keren met opdrachten en instructies aan hem.
De douche heeft geen gordijn voor het grote raam, maar dat lossen we op door Eline haar grote sjaal ervoor te hangen! We douchen en verkleden ons en gaan in de tuin zitten, waar we ons vermaken met 7 of 8 jonge poesjes die daar rondlopen en spelen. De moederpoes laat zich maar een paar keer even zien.

Op het moment dat we aanstalten maken om te gaan eten, zegt Jean-Claude dat hij wat voor ons klaar gaat maken. Een kwartier later komt hij met een omelet, brood, Franse kaasjes, ham, sla en yoghurt naar buiten. Daarbij voor Lysan rode wijn en later als toetje ook nog koffie. Ruim voldoende!
Het is alleen een beetje onvrij dat hij bij ons aan tafel komt zitten kletsen -half in het Frans en half in het Engels- en roken. Zelf eet hij niet. Hij belt wel voor ons naar het volgende adres: Chablis. Het pelgrimsadres is vol, maar het in het boekje genoemde hotel heeft wel plaats voor ons.
Gelukkig, dat is weer geregeld! Jean-Claude vertrekt naar binnen en wij zitten nog lang in de tuin te genieten.

Eline slaapt op een opengeklapte bedbank van 1.20 breed, met een gleuf in het midden. Het is de bedoeling dat we daar samen op slapen, maar er staat gelukkig ook nog een matras tegen de muur. Dat leggen we op de grond en met Lysan haar slaapzak en lakenzak is dat een prima bed.