Van Orval naar Bouzais

dag 67  /   wo. 13-04-2016

Mijn 11 jaar jongere zus Prunel is op een zeer onchristelijke tijd uit Opheusden vertrokken. Als haar trein om 08.00 uur door Gouda rijdt, voeg ik me bij haar.
We zijn mooi op tijd in Rotterdam.
Pru koopt nog even een dwarsligger(boek) en een puzzelboekje. We warmen onze handen aan onze bekers koffie, terwijl we op de Thalys naar Parijs wachten. In de trein kopen we bij de bar vast onze metro-kaartjes.
We zijn op tijd in Parijs, zodat we de trein van 12.28 uur naar Orval (St. Amand-Montrond) halen vanuit Paris-Austerlitz.
Bij Bourges moeten we de trein uit, omdat de locomotief kapot is. De andere trein staat al klaar en het duurt niet lang tot we op de plaats van bestemming zijn.
Vanuit de trein zagen we al donkere wolken in de verte en als we uitstappen regent het flink. Als we onze regenkleding aan hebben, is het al gauw weer droog. Over een mooie landweg lopen we naar Bouzais. Boven de velden hangt een pikzwarte lucht. We zien het een paar keer bliksemen en vlakbij Bouzais barst de bui los.
Als we net in de refuge zijn, begint het zelfs te hagelen. Dominique, de vrijwilligster heeft warme thee en koekjes voor ons. Even later komt een volkomen verregende lange afstands-wandelaar binnen. Het is een Fransman, genaamd Pascal. De kachels staan aan, we drinken nog meer thee en maken onze bedden op, terwijl Dominique voor ons kookt. Pascal kletst aan een stuk door in het Frans. Dominique spreekt een paar woorden Engels, maar het grootste gedeelte van het gesprek gaat langs ons heen.We worden ook moe van de krukjes waar we op zitten. Een rugleuning zou prettig zijn.
Het eten is zeer uitgebreid, zo vallen we nooit af! We eten tomatensoep, daarna een salade van bieten met witlof en ei, dan een mengsel van aardappels met wortel en ui met daarbij worstjes uit de oven. Toe eerst een kaasplateau, dan gepofte appels en daarna een plak cakebrood. Daarbij water en rode wijn en als laatste een Tisane, een kruidenthee van Verveine en munt, voor de spijsvertering.We slapen in een kamer met twee stapelbedden en een los bed, zodat we geen van drieën hoeven klimmen. Om 9 uur liggen we in bed. Ik ga om 9.30 uur slapen en word om 12.00 uur hyperventilerend wakker. Lucht, lucht!
De slaapkamer is klein en er is wel een raam, maar om dat te openen, moet ik op de slapende Pascal klimmen. Ik ga naar de wc en ga een tijdje in de keuken zitten. Als mijn voeten nu wel erg koud worden, besluit ik toch maar weer naar bed te gaan. De anderen leven ook nog aan hun ademhaling te horen, dus ik zal het ook wel overleven.
Gek genoeg slaap ik daarna best goed!