We waren van plan een dag in Reims te blijven en uit te rusten, maar zo moe zijn we nu ook weer niet, dus we besluiten de wandeling richting Santiago voort te zetten. We nemen de oude route langs het kanaal en willen een bus of trein terug nemen.We komen al gauw de bordjes met rood witte strepen tegen én het bord Santiago 2400 km. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal!
Het is vandaag alweer een feestdag (Hemelvaartsdag) en het is druk langs het kanaal van de Aisne naar de Marne. Er zijn joggers, fietsers, wandelaars en skaters 'en route'. Aan de overkant staan veel half vergane fabrieken, met struiken en groen ertussen. Rechts van ons is bos en/of park. Het is mooi weer en overal zingen vogels hun lente-liedjes. Bij Taissy wijken we af van de route op zoek naar een bar of restaurant, maar zoals gewoonlijk is er niets of het is dicht. In de buurt van Sillery gaan we weer langs het kanaal lopen en we lunchen op een echte bank. Er is een aanlegplaats voor schepen en een oorlogs-begraafplaats in Sillery. Als het geen feestdag is, zijn er ook winkels: een supermarkt en een drogist.
Een oude dame wijst ons de weg naar het enige restaurant in de buurt en zegt erbij dat het daar wel erg duur is. Het restaurant is richting station, dus we moeten toch die kant op. Als we buiten op de menukaart lezen dat het goedkoopste voorgerecht 34,-euro is, lopen we er snel voorbij. Na een gedegen studie van de
trein-tijden die staan aangegeven op het station, begrijpen we dat er alleen om 7 uur 's ochtends en om 7 uur 's avonds een trein stopt. Dat wordt dus een probleem om 2 uur 's middags. Dan maar kijken of er een bus gaat of dat we een lift kunnen krijgen. De bus blijkt alleen op schooldagen te rijden en liften lijkt ook lastig te worden, want als gevolg van de feestdag zitten de auto's vol met ouders en kinderen.
Als we Sillery al weer bijna uit zijn, stopt er een auto met een oudere heer -keurig gekleed-. Hij spreekt ons in drie talen aan en vraagt ons wie we zijn , waar we vandaan komen en waar we heen willen. Even later stopt er een jonge man, duidelijk een bekende of zoon van de oudere. De oudere man legt e.e.a uit en vraagt de jonge man ons een eindje mee te nemen. De jonge man zegt in een buitenwijk van Reims te moeten zijn, maar brengt ons helemaal voor de deur van het CIS. Engelen bestaan (maar dat wisten we al)!
We frissen ons op, rusten even uit en gaan daarna op pad naar het station. In het station staan lange rijen bij het ticketloket, dus als we aan de beurt zijn vragen we niet alleen informatie, maar kopen ook meteen tickets voor de TGV naar Parijs voor de volgende dag. Op de terugweg naar het centrum proberen we uit te rekenen hoe lang we er morgenochtend over zullen doen om van ons hostel naar het station te komen. We komen uit op een half uur.
We lopen de kerk van St. Jaques in, waar net een kerkdienst begonnen is vanwege Hemelvaartsdag. De priester is een jonge zwarte man in het wit en er zijn ook veel héél donkere mensen in de kerk. Er wordt nogal veel gezongen, wat niet erg gebruikelijk is in de Katholieke kerk. Halverwege de dienst moeten we onze buren links en rechts en voor en achter Gods zegen wensen. Een mooie gewoonte vindt Lysan. Na de dienst genieten we nog even van het mooie gotische gebouw, met bijzonder mooie ramen.
We eten bij de Mandarijn (chinees): één gedeelde portie springrolls en elk een kleine portie mihoen met plakjes geroosterde eend en daarbij een halve liter witte wijn. De ober doet verbaasd: is dat alles? We zien dat andere gasten worden ontvangen met een schaaltje kroepoek, maar wij moeten er om vragen. Inderdaad verschijnen er op de andere tafels véél meer gerechten en zijn de porties wel erg klein voor een Chinees restaurant! Als we onze wijn nog niet op hebben wordt er al een rekening op onze tafel gesmeten, zo van aan die lui valt toch niets te verdienen. En dat alles met een pokerface. Één troost: ook bij de andere tafels kan er geen glimlachje af. Niet echt gezellig!
Om 21.00 zijn we op onze kamer, waar we douchen, lezen en schrijven en dan gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten