's Nachts hebben we allebei last van de kou en bij het opstaan zetten we toch maar even de elektrische kachel op onze slaapkamer aan, ondanks het dringend verzoek van onze gastvrouw, vanwege de hoge kosten. Goed om het huisje en de natte spullen te drogen.
We ontbijten gezellig in ons keukentje met uitzicht op de mooie tuin en ruimen op ons gemak op. Om 10 uur nemen we afscheid, verlaten het huis en gaan op pad. Als we minstens een kwartier gelopen hebben, ontdekken we dat Sylvia haar stok bij het huis heeft laten staan. Lysan gaat dit keer op het krukje zitten wachten en op de rugzak passen, terwijl Sylvia de stok gaat halen. Ze is blij dat Sylvia ook wel eens wat vergeet! Als Sylvia terug komt gaat zij even op het krukje zitten om uit te rusten, terwijl Lysan wat kruiden zoekt voor de soep die we vanavond willen koken: Look-zonder-look, Dovenetel, Koolzaad (niet in bloei) en vers blad van bramen, frambozen en bosaardbeien.
Als Sylvia opstaat breekt er een heel klein randje van het harde plastic van haar krukje af, waardoor het niet meer gebruikt kan worden. Balen, want het was juist zo handig! We lopen verder richting Wassigny en maken nog even een praatje met een Nederlands echtpaar dat ons inhaalt. We hadden ze al gesproken in Signy-l'Abbaye waar zij hun tentje in de regen naast de begraafplaats hadden gezet, om daarna in hetzelfde restaurant als wij te gaan eten.
In Wassigny-la-Neuveville zien we een café, maar we moeten doorlopen want de enige winkel die we vandaag tegen komen gaat om 12.30u dicht en bevindt zich één dorp verder, n.l in Wassigny. Bovendien wil Lysan de overnachting van zondagavond bij de VVV laten regelen. Bij het winkeltje kopen we brood, kaas en sinaasappelsap, water hebben ze er niet. Bij navraag blijkt het winkeltje ook de VVV te zijn, maar een adres voor de volgende nacht laten regelen, lukt niet. Alles is vol! De Fransen hebben dit weekend ook vakantie. Op zoek naar de juiste route komen we onze medepelgrims weer tegen die zitten te picknicken en ons de weg wijzen: rechts omhoog. De weg gaat na 10 meter weer links naar beneden en komt dus weer op de straat uit waar we liepen. Arme, oude heupen! Ze hebben al zo veel te verduren!
We vinden een half vergaan bankje, waar we onze lunch nuttigen en van de gelegenheid gebruik maken om een plasje te plegen. Daarbij ontdekt Sylvia een zonnende slang. Als ze hem aan Lysan wil laten zien, is hij jammer genoeg verdwenen. We lopen over mooie landweggetjes verder en ontdekken in de modder sporen van wilde zwijnen. Ook zien we in het water, dat in diepe wielsporen is blijven staan knalgroene kikkertjes en zelfs een kleine salamander.
Om ongeveer 4 uur lopen we het dorp Justine-Herbigny in. We wijken van de Jacobsroute af, op zoek naar het huis met de groene luiken van de heer Alain Pezin en ontdekken dat we het bijna direkt gevonden zouden hebben, als we op de juiste weg waren gebleven. De heer Pezin is in zijn tuin aan het werk en ziet er nogal shabby uit, maar hij heet ons van harte welkom en brengt ons naar een zeer verrassend onderkomen: een pelgrims huisje in een enorm grote schuur. Het blijkt een sympathieke en praatgrage man te zijn, die uitgebreid uitleg geeft over zijn eco-toilet, enz.
Hij is blijkbaar nogal handig want hij heeft alles zelf gebouwd en het ziet er keurig en gezellig uit. Er is een grote gezellige eetkeuken, een 4 persoons- en een 2 persoons-slaapkamer met stapelbed. Wij kiezen voor de 2 persoons-kamer,gaan douchen en onze was doen. Het wasrek zetten we in de zon in de mooie tuin, waar we zelf ook lekker in de zon gaan zitten lezen.
Om ongeveer 6 uur komt het Franse echtpaar aan. Zij hebben het Spaanse deel van de tocht 20 jaar geleden al gelopen en hebben nu het voornemen via de nieuwe route heel Frankrijk te door kruizen. Eten of drinken nemen ze niet mee en slaapzakken ook niet want anders wordt hun rugzak te zwaar vinden ze. Gelukkig wel een lakenzak. In het huisje liggen dekens en ze eten mee met wat wij koken. We gebruiken een paar zakjes soep uit de voorraad van meneer Pezin en gooien er de kruiden door die we onderweg geplukt hebben. Daarbij drinken we zijn zelfgemaakte appelsap en delen ons meegebrachte brood met kaas en paté. Het smaakt ons allen prima.
De fransman probeert een onderkomen voor ons en voor hen te regelen, maar als dat niet lukt in Vieux-les-Asfeld en niet in Chateaux-Porcien(behalve als we op de grond in het judo-zaaltje willen slapen) regelt hij een kamer in hotel Le Sanglier des Ardennes in Rethel. Het echtpaar wil naar Chateaux-Porcien lopen en daar de taxi naar Rethel nemen, wij willen gewoon te voet naar Rethel. De volgende morgen zullen we dan alle vier in een taxi naar C-P. gaan, omdat daar de officiële route langs loopt. Als dat geregeld is gaan we naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten