Eindelijk hebben we allebei weer eens goed geslapen!
We ontbijten met restjes uit de voorraad: elk 2 dunne rijstwafels, een gekookt eitje, koffie en thee. Om kwart over 8 trekken we de deur achter ons dicht en gaan op pad. In de supermarkt waar we langs lopen, scoren we brood en croissants. De medewerkers maken ons duidelijk dat we niet naar binnen hadden gemogen met onze rugzakken op, maar wij weigeren onze rugzakken af te doen. L. blijft bij de kassa staan en W loopt naar de broodafdeling, achtervolgd door een medewerker, die haar nauwlettend in het oog houdt. Terwijl we langs een drukke weg de stad uit lopen, eten we de croissantjes op.
Het is vandaag bewolkt, maar behoorlijk warm. Pas na ongeveer 3 km kunnen we de drukke, saaie weg langs bedrijventerreinen, verlaten. Ergens zien we een eekhoorn de drukke weg oversteken.
Pffff, hij heeft het gelukkig gehaald.
Eindelijk lopen we onder een weg door het platteland in: Eikenbos, maisvelden, tamme kastanjes en kleine gehuchtjes met vakwerkhuizen. Later lopen we weer langs heide, varens en grove dennen. Het is hier nog steeds Les Landes!
In Benquet drinken we een dubbele espresso en rusten even uit. Als we via een bijna onzichtbaar pad door hoog gras naar een smal weggetje worden geleid, zien we een pikzwarte lucht aan komen. We doen de hoezen om onze rugzakken en alvast onze cape's aan en dan barst het los. We duiken het kerkje van Sainte-Eulalie in, waarvan het portaal op instorten staat, en blijven daar tot de ergste bui voorbij is. W. is zolang op een houten kerkbank gaan liggen en komt bijna niet meer overeind. De zon breekt weer door en overal stijgt damp op. We lopen langs en over de rivier de L'Adour en denken dat we er al zijn. Maar nee hoor, we moeten nog een hoge heuvel op sjouwen en daar achter, bovenop ligt het mooie, oude stadje Saint-Sever.
Als we bij de Information om een stempel en de weg vragen, begint het weer te stortregenen. L. kan niet meer op haar benen staan, dus loopt er toch maar doorheen om zo snel mogelijk in de refuge te zijn. Er stromen hele beken door de straten, maar we zijn nu toch al nat.
De herberg is niet ver meer en in een mooi, oud kloostercomplex gesitueerd. Het grootste deel van het klooster is nu museum en expositie ruimte.
Als we binnenkomen zit John op de bank muziek te luisteren en is Philippe boven bezig. Beneden is een grote ruimte met eettafel en bank en een keuken met o.a. een wasmachine en grote droogrekken. Verder 2 badkamers en 2 toiletten. Boven zijn 2 slaapkamers met elk 2 stapelbedden. De mannen hebben de ene slaapkamer en wij nemen de andere. Als we gedoucht hebben, de was zit in de machine en we hebben ons bed klaar gelegd, gaan we eerst eens een hele tijd uitrusten. Wanda heeft koffie gemaakt en neemt die mee naar boven. Hé, hé, we hebben het weer gehaald!
Later lopen we nog even het stadje in om rond te kijken en boodschappen te doen.
We nemen een kijkje bij de Marie, waar een trouwerij bezig is en bij de aangrenzende kerk, die bijna op instorten staat. We doen boodschappen voor het avond eten en voor morgen het ontbijt en de lunch. We eten witlofsalade met olijven, pasta met merquez-worstjes en toe meloen.
De mannen zijn uit eten geweest en komen nog even kletsen. Philippe gaat om kwart over 9 naar bed en John is nog met zijn wasgoed bezig. Hij heeft al zijn nog natte kleding in de hal op de grond uitgespreid, omdat hij vind dat het op de was-rekken niet snel genoeg droogt. Volgens hem zal het nu sneller gaan.
Hylke moest weer via Wanda haar telefoon bellen, want Lysan heeft steeds geen bereik op haar mobieltje. Opladen lukt ook niet meer. Pas nadat ze hem helemaal heeft uitgeschakeld, laad hij weer op. Dan gaat L. ook naar bed. Iedereen is dan al in diepe rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten