Hunto

dag 106  /  vrij 3mei

We worden al voor 7 uur wakker van vertrekkende en hard pratende pelgrims. De meesten gaan vandaag over de 1450 m hoge berg heen naar Roncevalles.
Het regent niet hard, maar wel doordringend. We trekken onze poncho's nog niet aan, want we willen nog in SJdP ontbijten.
We vinden een hip café/patisserie, waar ze allerlei lekkers hebben. We eten allebei 2 lekkere broodjes en drinken daarbij koffie/thee. Dan gaan de poncho's aan en beginnen we aan het echte werk: 5 km omhoog naar Hunto. De weg stijgt en stijgt!  Soms even wat minder steil, maar dan weer omhoog en omhoog. We halen twee Amerikaanse dames in, die nog langzamer lopen dan Lysan. Ze komen uit de omgeving van Seatle en volgens de jongste van de twee is haar oprit steiler dan deze berg. Ze slapen in Orrison. Dat is al in januari geregeld. Hun bagage wordt steeds met een taxi-busje vooruit gestuurd.
Lysan kan niet praten en steil omhoog klimmen tegelijk, dus loopt ze hen voorbij. Wanda is al vooruit gelopen.
Bij de pelgrimsherberg in Hunto is een overdekt terras, waar tafels en stoelen staan en waar je naar de WC kunt. Er is ook een frisdrank-automaat voor voorbijgangers en wachtenden. Iemand heeft geen kleingeld voor de automaat of begrijpt niet hoe hij werkt, belt aan en krijgt te maken met een behoorlijk sjagerijnige uitbaatster. Wij moeten wachten tot we naar onze overnachtingsplek worden gebracht. Dat is in een ander gebouw, waar we een 5 perskamer met douche, toilet en zit-keuken met o.a een wasmachine, krijgen. De in de wasmachine gewassen kleding hangen we over alle radiatoren die we maar kunnen vinden. We eten ons brood met de laatste restjes beleg die we nog hebben: kaas en jam en drinken er drinkbouillon bij.
We proberen een adres te regelen voor morgennacht en bellen een slag in de rondte, o.a. naar de VVV in Roncevalles. De vrouw aan de andere kant van de lijn kent voornamelijk het woordje: no!
Ze vindt dat we iets moeten regelen per e-mail. Dat doen we naar de alberque in Roncevalles in het Engels, waarna we een uitgebreide mail terug krijgen in het Spaans. L belt husband voor de vertaling, maar begrijpt het uiteindelijk zelf ook: ze reserveren maar een klein aantal bedden en geven de rest van de bedden aan pelgrims in volgorde van aankomst. Naar de andere 2 e-mail adressen zal Hylke mailen. We zijn benieuwd!
Onze hospita komt binnen met twee manlijke pelgrims en ziet ons wasgoed op de verwarming. Dat mag niet en moet er onmiddellijk vanaf. De mannen willen een 2-persoonskamer want ze snurken, dus ze vertrekken weer. Als ze weg zijn leggen we het wasgoed weer terug op de verwarming.
Buiten is het soms even droog en trekken de wolken op, dan verdwijnen de bergen weer en begint het opnieuw te regenen. Van achter ons raam genieten we van het mooie uitzicht en de vele vogels: o.a. puttertjes of distelvinken en de rode wouw met zijn hondefluitje! We hebben de hele middag om naar buiten te kijken en thee en koffie te drinken.
Om 7 uur worden we bij de maaltijd in het andere huis verwacht. Mevrouw de hospita kijkt niet blij als we daar 20 min. te vroeg aankomen. We mogen niet in de zitkamer wachten, maar moeten doorlopen naar de serre waar lange tafels gedekt zijn voor ongeveer 30 pers. Terwijl we wachten komt een Vlaams-Belgische vrouw bij ons zitten kletsen. Tijdens het eten zitten zij en haar man en hun vrienden met een licht verstandelijk gehandicapte dochter bij ons aan tafel. Aan de andere kant van Wanda zit een Japans meisje, dat alleen reist en geen woord van een andere taal dan Japans spreekt. Zij converseert met Wanda via google-translate op haar mobiel en dat laat ze dan aan W. lezen. Later bedankt ze W. dat die met haar had willen praten.
We eten Baskische soep (bouillon met blokjes aardappel en wortel) en rijst met kip en piperade. Toe een bordje met een plak kaas en een stuk Baskische taart. Vooraf een glaasje Port en bij het eten rode wijn en water. Om ongeveer half 9 gaan we naar onze privé vertrekken en drinken nog een kop thee voor het slapen.