Ostabat

dag 104  /  wo. 1 mei

We hebben allebei heerlijk geslapen.
Onze was is droog en Pascal heeft voor een prima ontbijt gezorgd.
Het ei en de yoghurt nemen we mee voor onderweg.
Het is vandaag de dag van de arbeid en volgens Pascal krijgen alle Franse vrouwen vandaag Lelietjes-van-Dalen . We zien daar later inderdaad div. vrouwen mee lopen. Hij plukt er een paar voor ons om aan onze rugzak vast te maken. We ruiken ze de hele dag!
Het is nog fris, maar de lucht is helder blauw en het wordt al snel warm.
De vogels zingen, de krekels tsjirpen en wij bedwingen 3 flink steile bergen. Er komt geen eind aan. Iedere keer dat je denkt bijna boven te zijn, moet je toch weer verder omhoog.
Lysan krijgt last van ademnood en haar hart bonkt in haar keel, maar ze houdt vol!
Ergens hoog op een berg staat een piepklein kapelletje.Veel Fransen, ook met kleine kinderen, hebben hun auto onder aan de helling gezet, lopen daarheen en gaan dan weer terug.
Wij moeten verder.

Terwijl we in de wegberm lunchen, komt er een Franse pelgrim, Pierit, langs. Hij loopt vanuit Bretagne en slaapt vannacht in Ostabat. Wij hebben nog geen slaapplaats, maar hij regelt dat even voor ons, in hetzelfde huis waar hij slaapt.
Hij heeft een kamer met tweepersoonsbed en wij met 2 losse bedden.
De huisbaas komt onder het eten zijn geld innen, maar heeft geen tampon (stempel) voor in onze pelgrimspas.
Pierit loopt terug naar het dorp om daar te eten en neemt onze passen mee. Bij de bar in het dorp hebben ze wel stempels.
We gaan pas naar bed als hij terug is. Hij meldt nog even dat het erg druk is in St.-Jean-P-de-P en Roncevalles en dat het dus moeilijk voor ons zal worden om een overnachtingsplek te vinden.