Roncevalles

dag 107  /  za 4 mei

Al voor de wekker gaat, om 6.15 u worden we gewekt door het vrolijke gezang van vogels. Als we helemaal klaar zijn drinken we een kop thee en gaan op stap. De zon komt op tussen de wolken en de nevel hangt nog in de dalen. De bergtoppen lijken op eilanden in een wolkenzee. Het is koud, maar droog! We gaan direct steil omhoog, 300 m.  over een afstand van 3 km naar Orrison.

Daar wacht Wanda op Lysan om samen te ontbijten. We drinken koffie en eten stokbrood belegd met kaas/ham en chorizo. We gaan er nog even naar het toilet en vervolgen elk in ons eigen tempo de route naar Roncevalles over een berg van 1450 m. We zien elkaar de hele dag niet meer terug.
Het is erg koud en hoe hoger we komen, hoe meer last we krijgen van mist en wind.
Soms zie je bijna niets en dan breekt het even open en heb je prachtige vergezichten. Het pad blijft omhoog gaan en Lysan haar hart bonkt in haar keel en ze heeft moeite met ademhalen. Langzaam maar zeker komt ze waar ze wezen moet. Als L moet plassen wijkt ze even een flink stukje van de weg vol pelgrims (en toeristen die zelf in een taxi omhoog gaan of hun bagage in een taxi laten vervoeren) af. Ze vind een heel schapenkarkas, leeggegeten door wouwen, raven, gieren en arenden!?

Er lopen een paar Amerikanen te overleggen of er in de Pyreneeën ook beren voorkomen. Een van de dames kijkt L vragend aan. Die zegt dat de Europeese bruine beer hier inderdaad voorkomt. Of ie dan ook mensen eet, vraagt ze. Daar heeft L nog nooit van gehoord.
Lysan loopt een tijdje in de mistflarden, langs een steile afgrond. Dan komt er opeens uit de mist, vlakbij en op heuphoogte, een enorme arend te voorschijn. L blijft staan en ze kijken elkaar aan. Die felle blik! Dan wendt hij zijn kop weer af en verdwijnt in de mist. Die ogen zal ze niet gauw vergeten!

Ergens op een koud en winderig gedeelte van de berg staat een busje met koffie en thee, frisdrank, broodjes en fruit. Lysan koopt een banaan en een flesje jus-d'orange. Het wordt kouder en kouder.
L. heeft een sjaal om haar nek, een bandana om haar hoofd en een windjack met capuchon over 3 lagen kleding en dunne handschoenen aan. Op het hoogste gedeelte ligt op een paar plekken nog sneeuw. Er lopen overal Japanners met grote fototassen, die selfies en andere foto's nemen. Sommigen zijn heel dun gekleed: zowel mannen als vrouwen met een dunne legging en daaroverheen een kort broekje.Anderen hebben enorme rugzakken of dikke plastic jassen aan.
De hele weg hoor je koeienbellen, maar dat blijken paarden te zijn met vierkante bellen om hun nek.
Ook lopen er veel schapen, maar geen enkel lam(roofvogels!).
In de buurt van de hoogste top, lopen we lang een bemost beukenbos. Het ziet er geheimzinnig uit! Dan komt er nog een soort schuilhut, waarin mensen zich staan te warmen aan een houtvuur en waar je ook e.a. te eten kunt kopen en daarna komt pas het hoogste punt. De mist is wat opgetrokken en je kunt heel ver het dal inkijken. Er zijn 2 route's naar beneden: een heel steil pad van 4,0 km en wat minder steile weg van 5,1 km. Lysan kiest het steilste pad en Wanda blijkt de andere route te hebben genomen. Het steile pad is nog een beetje glibberig van de regen gisteren, maar in een rustig tempo is het goed te doen. In het begin spelen de spieren van L haar bovenbenen op, maar langzaam aan went het en gaat het beter. De afdaling gaat door een prachtig bos met bosanemonen en wilde hyacinten en bosbessenplanten die soms al in bloei staan.

Nog voor 3 uur 's middags is L in Roncevalles
Wanda was er al om 13.15 en heeft vast ingecheckt in het hotel waar Hylke een kamer voor ons heeft geregeld. Ook heeft ze vast de bonnen voor het avondeten en ontbijt betaald en in ontvangst genomen. Als Lysan komt moet ze haar pelgrims- en gewone paspoort laten zien en haar handtekening zetten. We slapen in een mooi, oud gebouw met donker hout en blauw-witte tegels tegen de trappen aan. We hebben een grote 2-persoonskamer met 2 losse bedden en douche en toilet. De verwarming staat aan, dus alles wat we gewassen hebben droogt snel. We lopen nog even naar het grote klooster en gaan in de oude kapel zitten. De ramen zijn prachtig en er staat mooie, rustige muziek aan. In de bar van het hotel drinken we cider/warme chocolade-melk. Weer op onze kamer vermaken we ons met bellen en mailen naar adressen voor morgen en lezen.
Om 10 voor 7 gaan we naar beneden en zien tot onze schrik tientallen mensen staan wachten tot de deur van de eetzaal open gaat. De tafels zijn gedekt voor 9 pers. per tafel en er zijn zeker 12 tafels. Op iedere tafel staan 2 flessen rode wijn, 2 kannen water, 2 manden brood, 1 grote pan soep en een schaal pasta. Na de broccoli soep kun je kiezen uit vlees of vis met frietjes. Vlees is een flinke kippenpoot en vis een hele gebakken forel. Toe een chocolade cone.
We zitten aan tafel met 5 Hongkong Chinezen en 1 vrouw uit een ander deel van China. Naast Lysan zit een Taiwanese chef(kok). Het wordt een gezellige boel, waarbij we elkaar niet altijd verstaan, maar wel veel lachen en foto's maken!
Onder het eten is het gaan regenen, dus we slaan onze avondwandeling maar even over en gaan lekker op bed liggen en proberen nog een adres te regelen voor morgen.