Zabaldica

dag 109  /  ma 6 mei

Onze kamergenote uit Italië heeft een B&B in Domodossola en fietst naar Santiago de Compostella over het wandelpad. Ze wil er zondag 19 mei zijn om er de mis in de kathedraal mee te maken. Haar vader is die dag 1 jaar geleden gestorven.
We krijgen een redelijk uitgebreid ontbijt met muesli, bruin en wit stokbrood, roomkaas, jam en een soort koek/taart met vers sinaasappelsap en koffie en thee. De Franse dames zijn al weg. Hun idee is:  je gebruikt zoveel energie om te ontbijten, diezelfde energie kun je ook gebruiken om te lopen. Discipline!
Het is maar net boven het vriespunt als we op pad gaan, maar de zon schijnt en het wordt al snel warmer. We beginnen met een steil pad omhoog en iedere keer als je denkt dat je nu toch echt wel boven bent, komt er weer een colletje. Wanda verdwijnt alweer in de verte. We lopen weer door een prachtig landschap met net ontluikend groen en veel vroege bloemen: Maartse viooltjes, sleutelbloemen, helleboris, brem, enz. Het vogelgezang komt van alle kanten en daar wordt Lysan helemaal blij van.
L. ziet puttertjes (distelvinken) met takjes en mosjes in de weer en een roodborstje, dat zijn -nog niet roodborstige- jong voert. Er zijn weer veel rode wouwen met hun leuke fluitje en andere roofvogels actief. Ook veel hagedissen, waaronder 1 smaragd hagedis, fel groen met een turquoise kop!
In de gehuchtjes onderweg is niets open.
Wanda belt dat ze op een terras langs een riviertje zit en zegt dat er mannen met paarden bij haar vandaan mijn kant op lopen. En inderdaad even later moeten er 4 paarden en twee mannen op het smalle pad passeren. Na 12 km is daar eindelijk het terras! Lysan is bekaf! Ze neemt een stuk omelet en twee grote glazen vers sinaasappel. Benen op een stoel, hé, hé!
Wanda heeft onze Italiaanse pelgrim nog ontmoet. Ze was behoorlijk onderuit gegaan met de fiets. Zelf had ze alleen wat schrammen, maar de fiets was zo beschadigd, dat hij eerst gerepareerd moest worden voor ze verder kon. De mannen uit Barcelona komen ook aanzetten en de Franse dames komen pas aanlopen als Lysan weer weggaat.
Wanda is alweer vertrokken in de hoop 2 bedden in het klooster van Zabaldica te kunnen veroveren.
Als L verder loopt belt W dat ze er is, maar dat ze geen bed voor L bezet mag houden. 'Kun je niet een beetje doorlopen', zegt ze. Ik doorloop al, mompelt L moe en sjagerijnig.
Het laatste stuk is zo ongeveer recht omhoog en het kost Lysan haar laatste beetje energie. Puffend en zwetend komt ze aan: er zijn gelukkig nog een paar bedden vrij! Ook fijn voor de twee vrienden uit Barcelona, want de dikste van de twee redt het niet. Hij heeft last van zijn hart en zijn longen en gaat morgen vanuit Pamplona, weer naar huis.
Wanda en Lysan slapen op een 4-persoonskamer met een moeder en zoon uit Nederland. Zij hebben 2,5 maand de tijd om vanuit SJdP naar Santiago te lopen.
Als we gedoucht hebben en de was hangt, zitten we lekker in het zonnetje in de tuin wat te lezen.
Om 6 uur komt er een non -in gewone kleding- met een hele grote sleutel de kerk open doen. Het is er ijzig koud, maar ze houdt ons een half uur zoet met verhalen over het kerkje en de gemeenschap in Zabaldica. Eindelijk krijgen we ons stempel en mogen we naar de gasten-eetzaal!
We eten uiensoep met stukjes aardappel, stukjes vlees met een pastasalade en toe fruit. Daarbij stokbrood, water en wijn. Na het eten is er nog een bijeenkomst op de galerij van het kerkje. Lysan gaat erheen. We leren een lied, lezen in div. talen psalm 84, lezen een stuk uit Hebreeën over Abraham die op reis ging en niet wist waar hij terecht zou komen. Daarna wordt er gevraagd te delen waarom je bent gaan pelgrimeren, zodat de zusters voor je kunnen bidden. Er komen heftige verhalen voorbij, over gestorven kinderen en verbroken huwelijken,enz.
Wanda krijgt intussen het bericht dat een collega van de voedselbank plotseling is overleden. Ook heftig! We praten nog even na en duiken ons bed in.