Ainay-le-Château

dag 65  /  dinsdag 5 mei

 We verslapen ons.
 Lysan heeft geen wekker gezet en Eline haar batterij is -weer- leeg, terwijl ze die gisteren heeft opgeladen!

De was is gelukkig droog. Het is vannacht hard gaan waaien.
Paul en Marry hebben de tafel buiten gedekt. We krijgen koffie, jus d 'orange, kaas, jam, pindakaas, vers stokbrood en voor ieder een appel en een banaan voor onderweg.

We zoeken onze spullen bij elkaar, laten alles netjes achter en volgen de route die Paul ons wijst over de oude spoorbaan die iets hoger langs het kanaal loopt dan het jaagpad.
Het is een mooi bospad, waar het stikt van de vogels en waar we een paar keer een roofvogel op zien vliegen, vanaf het pad.
Hij is mooi bruin en misschien iets kleiner dan de buizerd.
 We ontdekken dat op het pad allemaal restanten van vliegende herten (heel grote kevers) liggen. Het achterlijf is opgegeten en de kop en de -soms nog bewegende poten- liggen er nog. Ook vinden we de kop en schilden van een neushoornkever, nog iets groter dan het vliegend hert!.
 De volgende dag blijkt dat een van de Franse vrijwilligers uit onze herberg in Anay-le-Château, deze vogel en zijn eetgewoonten kent. Alleen herken ik de Franse naam niet. Het kan de Aigle botté zijn geweest, de dwergarend, die in deze streek voorkomt, grote insecten eet en in loofbomen broedt.
Op het bospad zien we ook twee eekhoorns die druk bezig zijn met het opgraven van hun nood- of noot-voorraad onder de hazelaar struiken. Bij onze komst, vlucht een eekhoorn de bomen in, maar de ander graaft door, totdat hij een nootje heeft.
Net als Eline haar fototoestel in de aanslag heeft, verdwijnt ook hij de bomen in.

Na een aantal kilometers, komen we toch weer op het jaagpad langs het canal du Berry uit en moeten we weer door hoog gras, diepe plassen en modder lopen.
 Kilometers lang en dat voel je aan je benen!
Wel lopen we langs veel sluizen, mooie sluiswachtershuisjes, een groot kasteel en kleine gehuchtjes.
Zo nu en dan rusten we even uit op een dikke paal of een muurtje. Om half 1 zijn we bij Vernais, de afslag naar Anay-le-Château. Daar ploffen we neer op de oprit naar een boerderij.
Het gras is kort en loopt iets schuin af, zodat Lysan er ook durft te gaan zitten. Tijd voor de lunch.
We hebben nog 4 meergranenboterhammen, 1 grote tomaat, een klein blikje smeerworst en een klein pakje rijstecrackers en natuurlijk water. Voldoende!

De route gaat verder over de weg naar Ainay en we passeren de grens van Auvergne. Hier ben ik vroeger met mijn ouders op vakantie geweest. Wat ben ik al ver Frankrijk in!
Lysan ziet een ijsvogel, Eline een hagedis en als we uitrusten genieten we samen van een leuke lapjeskat die in de wei spannend aan het doen is.
Dichtbij Ainay zijn ze de weg opnieuw aan het teren en moeten we tussen een diepe droge greppel en het natte, stomende teer door manoeuvreren. Het gaat door tot in het centrum van het middeleeuwse stadje.
We gaan even op een bankje in het centrum zitten en worden als Nederlandse pelgrims herkent door een Nederlands stel op een terrasje, dat ook richting Santiago loopt. Zij slapen 8 km verder op.