Orval (st. Amand-Montrond)

dag 66  /  woensdag 6 mei

De wekker gaat om kwart voor 7.
Gelukkig gaat het nog steeds goed met de man uit Lille. De pleister gaat er af en het bloed niet meer.
Onze vrijwilligers zijn druk bezig met het bereiden van ons ontbijt. Dominic nog in zijn pyamabroek met T-shirt en trui.
De koffie wordt speciaal voor Eline en Lysan in mokken, in plaats van in kommen geschonken en Eline krijgt er warme melk bij.
Nadat we een woord van dank in het gouden boek hebben geschreven en hartelijk afscheid hebben genomen, gaan we het dorp in en kopen vers brood, appels en een grote tomaat. Beleg hebben we nog steeds, dankzij de enorme voorraad van Eline.

Het oude stadsgedeelte is erg mooi: een bijzondere stadspoort, gerestaureerde huizen en een romaanse kerk met een gotisch voorportaal en nog gedeeltelijk stadsmuren.
Het Franse stel is ook alles aan het bekijken en we komen ze die ochtend nog vaak tegen.
Via mooie en landelijke wegen lopen we naar Charenton-du-Cher, waar we op een terrasje in de zon wat drinken. Lysan Cidre Brût en Eline Orangina.
Terwijl we daar zitten passeert ons een Nederlandse pelgrim. Hij blijft even staan en vertelt dat hij vannacht in Sancoins heeft geslapen. Al een flink eind gelopen dus, op de vroege ochtend! Hij gaat er weer vandoor en kiest de hoge, droge? omweg.

Wij kiezen ervoor de hele route langs het canal du Berry te lopen. Het gras is hoog en dat loopt niet fijn, maar het eerste stuk gaat het nog goed. Bij een sluisje met een goed verzorgd sluiswachtershuisje, komt een mevrouw naar ons toe en vraagt of we bij haar willen logeren. Maar nee, wij moeten verder, want morgen gaan we met de trein, via Parijs naar huis. Het pad wordt weer erg modderig en zo nu en dan stroomt het kanaal gewoon over het pad. Vanochtend hadden we droge schoenen en sokken, maar we lopen al weer snel te soppen in onze schoenen.
Lysan ziet een muskusrat die zich in het kanaal laat vallen op de vlucht voor ons.
We zien steeds weggetjes overdwars lopen van de diepe greppel aan de ene kant,  soms via glijbaantjes naar het kanaal aan de andere kant van ons pad. Ook een soort nesten of lig plekken in het gras, of riet langs het water met daar vlakbij half of helemaal afgekloven vissen. Lysan vermoedt dat hier otters leven. Muskusratten en beverratten eten alleen groen, geen vis!

Tussen de middag nemen we een lange pauze langs het pad op een iets hoger en droog stukje grond.
Verder rusten we zo nu en dan op een muurtje of een dikke paal.
We eten onze appel op en een muësli-reep en genieten van de mooie omgeving. We lopen Saint Amand-Montrond in. Boven de heuvels zien we erg donkere wolken aankomen, maar als het echt gaat regenen, zijn we net te laat met onze regenkleding aantrekken. Terwijl het de hele dag warm en zonnig is geweest, gaat het heel hard waaien, word het koud en giet het plotseling van de regen. Na 10 minuten is het ergste weer voorbij en lopen we in onze kleddernatte kleding door het mooie stadje.
We lopen langs hotel l'Ecu, die ook in het boekje staat vermeld, maar omdat de deur nog dicht is en het telefoon nr. in het boekje staat, gaan we eerst maar eens op zoek naar het station.
We willen vast kaartjes kopen voor de reis naar Parijs, morgenochtend. De weg naar het station in Orval, is nog minstens 3 km vanaf het centrum van st. Amand-Montrond en Eline begint steeds moeilijker te lopen. Bij het station aangekomen is ze aan het eind van haar latijn (later zal blijken waarom). We moeten beslissen wat we gaan doen: straks met de taxi terug naar het centrum of alvast een stukje richting Parijs, bijv. naar Bourges en morgen verder.